छतांय–भलेने ते अल्प होय परंतु केवळज्ञानने ओळखीने तेनी श्रद्धा छे ने! एटले ते
पुरुषार्थ अल्प होवा छतां केवळज्ञान साथे संधिवाळो छे, एटले वच्चे भंग पड्या विना
पड्या छे....ते आंतरो अत्यारे तो आपनी ‘प्रतिष्ठा’ करीने टाळीए छीए.
अध्यात्मरसथी ओतप्रोत बनेलुं छे; ते
उपरांत जैन शासनमां अनेक धर्मात्मा–
श्रावको पण एवा पाकया छे के जेमनुं
अध्यात्मजीवन अने अध्यात्मवाणी
अनेक जिज्ञासुओने अध्यात्मनी प्रेरणा
जगाडे छे. अध्यात्मरस ए जगतना
बधा रसो करतां सर्वोत्कृष्ट छे.