Atmadharma magazine - Ank 270 (Devanagari transliteration). Page: 16.

: चैत्र : २४९२ आत्मधर्म : १३ :

जीवनो

स्वभाव

* * *

(समयसार कलश टीका प्रवचन)

आत्मानुं अस्तित्व ज्ञानमय छे; ज्ञाननी

साथे आनंद छे. आवा ज्ञानस्वभावनी वात
सांभळवा मळवी ते पण महाभाग्य छे, ने
प्रेमथी अंतरमां लक्षगत करीने तेनो हकार
लाववो ते अपूर्व कल्याण छे.

* * *

जीवनो स्वभाव सर्व ज्ञेयने जाणे एवो छे, ज्ञान पोताने, रागने ने परने

ज्ञेयपणे जाणे छे. हवे रागादि ज्ञेयने जाणतां ज्ञानमां कोई अशुद्धता थई जती नथी.
राग अशुद्ध छे, पण रागने जाणनारुं ज्ञान कांई अशुद्ध नथी. जेम जडने जाणतुं ज्ञान
जड थई गयुं नथी, तेम रागादिने जाणतुं ज्ञान रागादिरूप थई जतुं नथी.

ज्ञानमां नारकी जणाय तेथी ज्ञानमां कांई दुःख नथी. ज्ञाननी स्व–पर

प्रकाशपणानी ताकात खीली, तेथी तेमां पर जणाय छे. ए तो ज्ञाननी स्वच्छतानी
विशाळता छे. परने जाणवाने कारणे ज्ञानमां अशुद्धता माने तेने ज्ञाननी प्रतीत नथी.
अरीसामां मेली वस्तु जणाय तेथी अरीसानी मलिनता नथी; तेम आ चैतन्यदर्पणनी
स्वच्छतामां विकार ने परज्ञेय जणाय, त्यां अज्ञानीने एम लागे छे के ज्ञानमां
मलिनता थई गई! तेने काढी नाखुं! एम मानीने ते स्व–पर प्रकाशक ज्ञाननो ज
निषेध करी नाखे छे.

रागने ज्ञान जाणे छे पण तेथी राग कांई ज्ञाननुं कार्य नथी. ज्ञान रागने

स्वकार्यपणे नथी जाणतुं; तेथी रागने जाणतां ज्ञानमां अशुद्धपणुं संभवतुं नथी.–एवो
ज जीवनो स्वभाव छे. भाई, जाणवामां अशुद्धता क््यां आवी गई? ज्ञान तो
परज्ञेयोथी

< Previous Page Next Page >