: २२ : आत्मधर्म : चैत्र : २४९२
जुओ, अहीं स्पष्ट जाहेर करे छे के, जीव अज्ञान भावे अशुद्धतारूप थाय छे ते
अशुद्धतामां, ज्ञानावरणादि कर्मना उदयनो के शरीर–मन–वचननो के पांच ईन्द्रियनी
भोगसामग्री वगेरे अनेक सामग्रीनो ए कोईनो तो जराक थोडोक पण वांक नथी. वांक
जीवना अज्ञाननो ज छे. अज्ञान छोडीने पोते पोताना शुद्धस्वरूपनो अनुभव करतां
जीवने अशुद्धता थती नथी. शुद्धस्वरूपना अनुभवथी शुद्ध– परिणति थाय छे ने
अशुद्धपरिणति टळे छे.
अशुद्धता केम थई?
के शुद्धआत्मानो अनुभव न कर्यो तेथी अशुद्धता थई.
ते अशुद्धता केम टळे?
के शुद्ध आत्मानो अनुभव करवाथी ते अशुद्धता टळे.
‘हुं तो शुद्ध ज्ञान छुं’ एवा अनुभव वडे धर्मी जीव अशुद्धताने अस्त करे छे.
अशुद्धतानुं मूळकारण अज्ञान छे; ज्ञान थतां तेनो अस्त थई गयो.
जेम परद्रव्य जीवने अंशमात्र दोष करावतुं नथी, तेम वाणी–ईन्द्रियो–शरीर के
बहारनी सामग्री ते कोई पर द्रव्य जीवने अंशमात्र गुण उपजावतुं नथी. वाणी
आत्माने ज्ञान उपजावे, के निंदाना शब्दो आत्माने द्वेष उपजावे–एम जरापण नथी.
धर्मी तो जाणे छे के अहा, मारो आनंद मारी पासे मारामां ज छे; बीजो कोई
मने आनंद आपवा समर्थ नथी, के बीजो कोई मारो आनंद लूंटवा समर्थ नथी. कोई
प्रतिकूळ संयोग आवीने मारा स्वानुभवना आनंदने लूंटी जाय–एम बनी शके नहि, ने
कोई अनुकूळ संयोग आवीने मने आनंद आपी शके एम पण बनी शके नहि जुओ,
आ सम्यक् अभिप्रायमां स्वभावतरफना जोरथी वीतरागता घूंटाय छे. आ जगतमां
कोई अनुकूळ संयोग मने ललचावीने राग उपजावे, के प्रतिकूळ संयोग मने डरावीने
द्वेष उपजावे एवुं छे ज नहि मारा परिणामनो दोर मारा ज हाथमां छे. मारा
परिणामनो दोर परना हाथमां नथी; मारा जेवा परिणाम हुं करुं तेवा थाय.
प्रश्न:– विकार कर्मनो उदय करावे, पण तेने आत्मानो न मानवो–ए वात बराबर छे?
उत्तर:– ए बराबर नथी. कर्म जीवने विकार करावे–ए वात साची नथी. कर्मे
जीवने विकार कराव्यो–एम जेणे मान्युं तेने तो जीवना परिणाम अने कर्मना परिणाम
एकमेक मान्या, एटले बे द्रव्यमां एकताबद्धि थई, एटले तेने तो भेदज्ञान ज न रह्युं.
जीव मोहथी ज्यां परद्रव्यने पोतानुं मानीने अनुभवे त्यां तेने रागद्वेषमोहरूप अशुद्ध
परिणति थतां कोण रोके?
प्रश्न:– घणीवार शास्त्रमां पण कर्मना उदयथी विकार थवानुं कह्युं छे ने?
उत्तर:– ए निमित्तनुं कथन छे. विकार जीवना शुद्ध स्वरूपना आश्रये न थाय, तेथी