पोतानी अशुद्ध परिणतिथी ज विकार कर्यो छे. विकार करवामां जीवना अज्ञाननो ज
अधिकार छे, तेमां परनो अधिकार नथी, ने शुद्धस्वभावनो अधिकार नथी.
आत्मस्वभाव देखाडवो छे. कांई कर्म विकार करावे छे माटे तेने तुं टाळी नहि शके–एम
कहेवानो अभिप्राय नथी. विकारनुं कर्तृत्व तारा शुद्ध स्वरूपनुं नथी माटे शुद्धस्वरूपनो
अनुभव कर तो विकार टळी जशे, एम समजाववानो आशय छे.
छे माटे ते मिथ्याबुद्धि छोड. ने विकार वगरना तारा शुद्धात्माने देख–अनुभव, ए ज
अशुद्धताने टाळवानो उपाय छे.
नहि.
दोष माने ते मिथ्याद्रष्टिजीव परद्रव्यने पोतानुं मान्या वगर रहे ज नहि, एटले
स्वद्रव्यनी शुद्धताने ते अनुभवे नहि.–एवा जीवने अशुद्धता न थाय तो बीजुं शुं
थाय? शुद्धस्वरूपनो अनुभव न होय त्यां अशुद्धता थया वगर रहे ज नहि. ते
अशुद्धता टाळवानो उपाय शुं? के शुद्धस्वरूपनो अनुभव करवो ते ज अशुद्धता
टाळवानो उपाय छे.
तेम विभाव अनादिनो ज्ञान थतां दूर थाय.
स्वभावनो उदय थयो ने विभावो थया अस्त.