विचारोथी परिचित रहे ते हेतुथी आ विभाग चालु करवामां
आव्यो छे. आ विभाग जिज्ञासुओने गम्यो छे, ने घणा पत्रो
तेमज प्रश्नो आवी रह्या छे; तेमांथी ‘आत्मधर्म’ ने माटे
योग्य लागे ते अहीं रजु करवामां आवे छे.
परंतु देहमान–आयु–मातापिता–जन्मनगरी वगेरे बधी विगतो आपवा आपे सूचव्युं,
ते तो आपणे अनुक्रमे २४ तीर्थंकरोना जीवनचरित्र प्रसिद्ध करीशुं त्यारे तेमां जणावीशुं.
त्यार पहेलां जाणवानी ईच्छा होय तो महापुराणमांथी, अगर त्रिलोकपण्णत्तिमांथी
जाणी लेवुं जोईए पूजनना पुस्तकमां पण घणखरी विगतो आवे छे.
बदल धन्यवाद! अमने निशाळमां पहेलां १ थी १०० शीखवता ने पछी कक्को
भणावता; एटले आपणे आत्मधर्ममां पण ए ज क्रम राखेल छे. बेन, तमे कक्को
लखवानी होंश तो करी पण तमने पोताने हजी कक्को बराबर नथी आवडतो, तम ‘च’
पछी ‘ड’ लख्यो छे, पण ‘च’ पछी ‘छ’ आवे, ‘ड’ नहीं (जो के घणाय मेट्रीकवाळाने
य आजे तो कक्को नथी आवडतो!) छतां तमारो लखेलो पहेलो अक्षर ‘क’ अहीं
आपीए छीए–“ क कहे छे: कर आत्मानुं ध्यान.....ने केवळज्ञान पाम” (आखो कक्को
खुशीथी लखी मोकलजो; सारूं लागशे तेटलुं लेशुं.)
हस्ताक्षरमां लखवानुं छे.