: २६ : आत्मधर्म : जेठ : २४९२
अने वारंवार ललितांगदेवनुं स्मरण करती थकी ते मुर्छित थई गई. पंडिता नामनी
चतुर धावमाताए तेने सचेत करीने मुर्छानुं कारण पूछयुं. श्रीमतीए तेने पूर्वभवनो
बधो वृत्तांत कह्यो; अने पोताना पूर्वभव संबंधी एक चित्रपट बनावीने तेने आपतां
कह्युं के हे सखी! आ चित्रना गूढ विषयोने पण जे ओळखी काढे तेने तुं मारा (पूर्व
भवना) पति (–ललितांगदेवनो जीव) समजजे. धावमाता ए चित्र लईने विदाय थई
अने जिनमंदिरनी चित्रशाळामां प्रदर्शित कर्युं.....
हवे आ दरमियान श्रीमतीना पिता वज्रदन्तराजाने बे वधामणी एक साथे
प्राप्त थई; एक तो तेमना पिता यशोधर मुनिराजने केवळज्ञाननी प्राप्ति थई ते; अने
बीजी आयुधशाळामां चक्ररत्न उत्पन्न थयुं ते; धर्मप्रेमी विवेकी महाराजाए प्रथम
केवळज्ञाननी पूजा करवानो निर्णय कर्यो. जगतगुरु यशोधर भगवाननी महापूजा
करीने, वज्रदन्तराजाए तेमना चरणोमां प्रणाम कर्या के तरत ज तेने अवधिज्ञान प्राप्त
थयुं. ते योग्य ज छे, केमके विशुद्ध परिणामोथी करवामां आवेली भक्ति फळीभूत केम न
थाय?–अने ते शुं शुं फळ न आपे? ते अवधिज्ञानथी राजाए जाणी लीधुं के पूर्वेभवे हुं
अच्युतस्वर्गनो ईन्द्र हतो, अने आ मारी पुत्री श्रीमती ललितांगदेवनी देवी हती.
यशोधर भगवाननी पूजा करीने पाछा आव्या बाद राजा चक्ररत्न लईने दिग्विजय करवा
माटे नीकळ्यो. अने केटलाक समयमां दिग्विजय करीने पोतानी नगरीमां प्रवेश कर्या.
नगरमां आवीने ते चक्रवर्तीने पोतानी शोकमग्न पुत्री–श्रीमतीने बोलावीने
कह्युं: हे पुत्री! तुं शोक न कर, ने मौन छोड; सांभळ! हुं अवधिज्ञानद्वारा तारा पतिनो
बधो वृत्तांत कहुं छुं. पूर्वभवनो तारो पति (ललितांगदेव) आ मनुष्यलोकमां ज
अवतर्यो छे ने ते आपणो नजीकनो संबंधी थाय छे, तथा थोडा ज वखतमां ते तारो
पति थशे. वळी सांभळ! पूर्वेभवे हुं ज्यारे अच्युतेन्द्र हतो त्यारे बे ईन्द्रो मारी पासे
आवेला, तमे बन्ने (ललितांग अने स्वयंप्रभा) पण तेमनी साथे ज हता, ते ईन्द्रोए
मने युगंधरस्वामीनुं चरित्र पूछयुं के: “हे देव! अमे बंनेए युगंधर तीर्थंकरना
तीर्थमां सम्यग्दर्शन प्राप्त कर्युं छे, तेथी तेमनुं पूरुं चरित्र जाणवानी अमने ईच्छा
छे माटे ते कहो” ते वखते में युगंधर तीर्थंकरना पूर्व भवोनुं चरित्र कह्युं हतुं; ते
सांभळीने अनेक जीवो सम्यग्दर्शन पाम्या हता, तथा तमे बंने पण अतिशय
धर्मप्रेम पाम्या हता. वळी त्यां आपणे बधा देवो स्वयंभूरमण समुद्र क्रीडा करवा जता
हता. –ए बधुं पण तने याद हशे! श्रीमतीए कह्युं: हा पिताजी; ए बधुं मारा हृदयमां
प्रत्यक्षनी जेम ज प्रतिभासीत थई रह्युं छे, परंतु ललितांग क््यां उत्पन्न थया छे –ते
जाणवामाटे मारुं