ने विनयपूर्वक तेमना चरणोमां वंदन कर्या. बे दिवस बाद धरसेनाचार्ये तेमनी परीक्षा
करी. एकने वधु अक्षरोवाळा ने बीजाने हीनअक्षरोवाळा विद्या–मंत्र आपीने बे
उपवासपूर्वक ते साधवानुं कह्युं. विद्याओ सिद्ध थई त्यारे एक देवी मोटा दांतोवाळी
अने बीजी देवी काणी एम कदरूपमां देखाणी; तेने जोईए चतुर साधुओए जाणी लीधुं
के पोताना मंत्रोमां कंईक खामी छे–केमके देवो विकृतांग होता नथी. तेमणे विचारपूर्वक
मंत्रमां अधिक अने हीन अक्षरोनी घट–वध करीने फरी विद्यानी साधना करी, जेथी बंने
देवीओ पोताना कुदरती सौम्यरूपमां प्रगट थई. तेमनी आ कुशळताथी गुरुए जाणी
लीधुं के सिद्धांत भणाववा माटे तेओ योग्य पात्र छे. पछी तेमणे तेओने सिद्धांतनो
अभ्यास कराव्यो. आ श्रुताभ्यास असाड सुद अगियारसे समाप्त थयो; अने ते भूत
जातिना देवोए पुष्पोपहार द्वारा शंख वगेरे वाजिंत्रोना मंगल नाद सहित एक साधुना
महा पूजा करी, तेथी आचार्ये तेमनुं
वहेडाव्या छे.
चतुर्विधसंघनी साथे अंकलेश्वरमां ते श्रुतनी महापूजा करी तेथी ते दिवसनी प्रख्याति
‘श्रुतपंचमी’ तरीके जैनोमां चाली आवे छे, ने ते दिवसे श्रुतपूजा करवामां आवे छे.
बुद्धिमानने सर्वज्ञनी सत्तामां शंका रही न हती.’