जीवनमांथी एक वर्ष ओछुं थयुं; पण आ वखतना जन्मदिवसे मने धर्मनो उत्साह वध्यो.
शाळानुं भणतर तो भणता, पण धर्मना भणतरमां तो आ ज वषेेर् में प्रगती करी; तेथी
आ जन्मदिवस आनंदनो गयो छे. बालविभागना सभ्य थवा माटे हुं बीजाने भलामण
करुं छुं, धर्म प्रत्ये बाळकोने रस वधे तेवुं मासीक आपणुं आत्मधर्म ज छे.
जोतां खुब आनंद आवे छे. हुं नानी छुं तेथी मोटा देरासर जती नथी, पण घीयाना घेर
देरासर छे त्यां जाउं छुं.
भावोनी तीव्रता पण क््यांथी होय? ज्ञानीजनोने ओळखी, आत्महित साधवानी
भावनाथी तेमना सत्संगमां रहेतां पात्रतानी पुष्टि थाय छे. वळी तमे लखो छो के
अनुमोदना है।
कर्या पछी ज बीजुं काम करवानो निश्चय कर्यो छे, –ते बदल धन्यवाद! आत्मधर्ममां
बालविभाग खुल्या पछी तमे धर्ममां वधु रस लई रह्या छो–ते जाणीने आनंद.
महिने बसो जेटला पत्रो आवे छे. तेमांथी उपयोगी पत्रो अने प्रश्नो चूंटीचूंटीने लईए
छीए, छतां पण आत्मधर्ममां तेनो पूरो समावेश थई शकतो नथी. आ वखते हजी
केटलाय बाळकोने तथा बीजा जिज्ञासुओनी वात छापवानी बाकी राखवी पडी छे, जे
हवे पछी आपीशुं. बाळको, तमारा हृदयमां तत्त्व समजवानी जिज्ञासा जागे तेने अमे
आवकारीए छीए.