प्रवचन समाप्त थाय, तरत दाननी थोडीक जाहेरात थाय ने कोईवार भजन बोलाय, के
जातिस्मरणवाळी राजुलबेननो परिचय अपाय. धीरेधीरे सभा वीखराय. ने फरीने
जिनमंदिर दर्शकोथी ऊभराय; पुस्तकविभाग वगेरे ओफिसो पण आखो दिवस खूब
चार वर्गो एक साथे साथे चाले, दरेक वर्गमां सो उपरांत प्रौढभाईओ उत्साहथी भाग
ल्ये. सवादशवागे शिक्षणवर्ग पूरो थाय; ने साडादश वागे भोजननी पंक्ति बेसे.
एकान्तमां सामायिक करता होय, केटलाय वांचता होय, केटलाय शिक्षणवर्गमां चालेला
ठीकठाक करता होय ने कोईक आराम करता होय. बे वागे त्यां फरीथी सभामंडप
भरावा लागे. सौना हाथमां शास्त्रजी होय; प्रवचन पहेलां अनेकविध कोलाहलथी
प्रवचनमंडप गूंजतो होय, पण ज्यां अढीनो एक टकोरो पडे त्यां एकदम शांति छवाई
जाय, ने अढीथी साडात्रण वाग्या सुधी एक कलाक जिनवाणीनी मेघवर्षा
वरसे......क््यारेक क््यारेक साथे साथे आकाशमांथी पण मेघवर्षा थती होय.
आवे, जिनमंदिर भरचक भराई जाय, ओसरीओ पण उभराई जाय; ने सीमंधरनाथ
भगवाननी सन्मुख भक्तिनी धून जामे. पू. बेनश्रीबेनजी अद्भुत भक्तिरस रेलावे
तेमां सौ एकतान थई जाय. कोईवार भजनसागरजी भैया वगेरे नवा नवा भक्तो पण
भजन बोले ने सौ एकतान थईने डोले...साथे वाजा–तबलां वगेरे वाजिंत्रोथी
जिनमंदिर गाजी ऊठे. सवाचार वागे भक्ति पूरी थाय. दसेक मिनिटमां टपाल वगेरे
जोवानुं काम झडपथी ऊकेलीने ४०० विद्यार्थीओ पाछा शिक्षणवर्गमां (जग्या पहेलेथी
रीझर्व करी राखी होय–त्यां) भणवा बेसी जाय. एक साथे जुदा जुदा चार शिक्षणवर्ग
जमी करीने जिज्ञासुओना टोळां छूटाछवाया हरवाफरवा नीकळी पडे. गुरुदेव पासे
स्वाध्याय मंदिरनी ओसरी पण सेंकडो जिज्ञासुओथी भरचक भराई जाय...त्यां
अनेकविध अवनवी वातो चाले...तेमां अवारनवार विदेहक्षेत्र वगेरेनी अनेरी वातो
पण गुरुदेव थोडीथोडी संभळावे.