: કારતક : ૨૪૯૩ આત્મધર્મ : ૨પ :
(૮) गुणीषु प्रमोद
સમ્યક્ત્વાદિ રત્નત્રયગુણના ધારક. એવા ગુણીજનો પ્રત્યે
ધર્મીને પ્રમોદ હોય છે; એ રત્નત્રયને તથા તેના આરાધક
ગુણીજનોને દેખીને તેને અંતરમાં પ્રેમ–હર્ષ–ઉત્સાહ ને બહુમાન
જાગે છે, તેને વાત્સલ્ય ઉલ્લસે છે. ગુણીજનો પ્રત્યે જેને પ્રમોદ ન
આવે, તો સમજવું કે તે જીવને ગુણના મહિમાની ખબર નથી, તેને
પોતામાં ગુણ પ્રગટ્યા નથી. પોતામાં જેને ગુણ પ્રગટ્યા હોય તેને
તેવા ગુણ બીજામાં દેખતાં પ્રમોદ આવ્યા વિના
રહે નહિ.
(૯) ગુણીજનોનો સંગ
ભગવતી આરાધનામાં કહે છે કે ચરિત્રરહિત તથા
જ્ઞાનદર્શનથી રહિત એવા ભ્રષ્ટ મુનિઓ લાખો કરોડો હોય તો
પણ તેના કરતાં સુશીલ એવા ઉત્તમ આચારના ધારક એક જ
હોય તે શ્રેષ્ઠ છે; કેમ કે સુશીલ એવા જે ભાવલિંગી તેના આશ્રયે
શીલ એટલે કે દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર વૃદ્ધિને પામે છે. (ભાવાર્થ–)
જેનાથી સત્યાર્થ ધર્મ પ્રવર્તે તે તો એક પણ શ્રેષ્ઠ છે; અને જેનાથી
સત્યાર્થ ધર્મ નષ્ટ હોય, વિપરીત માર્ગે પ્રવર્તે એવા લાખો–કરોડો
પણ શ્રેષ્ઠ નથી.
(ભગવતી આરાધના–ગા. ૩પ૯)
(૧૦) ગુણીજનોના આશ્રયે ગુણની પુષ્ટિ થાય છે.
કોઈ એમ કહે કે, સત્યાર્થ સંયમી તો અમારો આદર કરતા
નથી, ને પાર્શ્વસ્થ (ભ્રષ્ટ) મુનિ બહુ આદર કરે છે, પ્રીતિ કરે છે!
–તો તેને કહે છે કે હે ભાઈ! દુર્જન વડે કરવામાં આવતી જે પૂજા–
આદર તેના કરતાં સંયમી જનો વડે કરવામાં આવતું અપમાન
પણ શ્રેષ્ઠ છે. કેમ કે દુર્જનની સંગતિ તો આત્માના જ્ઞાન–દર્શનનો
નાશ કરે છે,ને સંયમીઓની સંગતિ આત્માના જ્ઞાન–દર્શનાદિક
સ્વભાવને પ્રગટ કરે છે. ઊજ્વળકરે છે.
(ભગવતી આરાધના ગા. ૩૬૦)
માટે શ્રેષ્ઠ ગુણધારક સન્તજનોનો જ આશ્રય કરો એવો
ઉપદશ છ.