: मागशर : २४९३ आत्मधर्म : ७ :
स्वसंवेदनथी प्रत्यक्ष थाय छे.–आम स्वानुभव वडे जेणे चेतनभावने अने रागभावने
जुदा जाण्या, चैतन्यस्वादने तो पोतानो जाण्यो ने रागना आकुळस्वादने पोताथी
भिन्न जाण्यो, तेणे सर्वज्ञने ओळख्या, तेणे ज्ञानीने ओळख्या, तेणे सर्वज्ञना मार्गने
ओळख्यो.
विकल्प तो चेतन नथी, अ–चेतन छे, तेना वडे चेतननो अनुभव केम थाय? न
थाय. पण तेनाथी भिन्नता वडे, ज्ञानभाववडे ज चेतननो अनुभव थाय छे. ज्ञान
ज्यारे रागथी जुदुं पडीने अंतरमां वळी जाय छे त्यारे आत्मानुं प्रत्यक्ष संवेदन अने
निर्विकल्प आनंदनो अनुभव थाय छे. आ सिवाय बीजा लाख उपाये पण आत्मा
अनुभवमां आवे तेवो नथी.
कोलसो ने काळाश भले एक होय, पण कोलसो ने सोनुं कांई एक नथी; तेम
रागादि विकल्पो अने अचेतन–तेने भले एकता होय, पण ते रागादि कोलसाने अने
चैतन्य–सोनाने कांई एकता नथी, ते तो जुदा ज छे.
अहो, सर्वज्ञ परमेश्वरना घरनी आ वात जड–चेतननी अत्यंत भिन्नता देखाडे
छे, रागने य चेतनथी अत्यंत भिन्न पाडीने शुद्धचेतनस्वरूप परमार्थजीव देखाडे छे.
अरे, एकवार तारा आवा आत्माने देख तो खरो! तारा चेतननी अपार मोटप छे.
तारो मोटप पासे रागादि तो साव तुच्छ छे. सर्वज्ञ जेवा वैभवथी भरेलो तुं छो. तारा
चैतन्यपेटमां सर्वज्ञता भरेली छे. तेना वेदनथी तने आनंद प्रगटशे, प्रभुता प्रगटशे.
अहो, आचार्यभगवाने भेदज्ञाननी कोई अपूर्व वात समजावी छे.
– जय जिनेन्द्र
मोत दुःखदायक नथी परंतु वैराग्य अभय छे.
मोह दुःखदायक छे. ज्यां वैराग्य छे त्यां भय नथी.