तारे आधीन नथी.
छे,–ते बंने स्वादथी जुदो परम शांतरसरूप विज्ञानघन स्वाद ते तारो स्वाद छे.
स्वानुभवमां ज्ञानीने आवा चैतन्यस्वादनुं वेदन थयुं छे.
तेथी ते विकारीभावोनो ते कर्ता थाय छे. अरे, तारा चैतन्यपूरनो एकरूप प्रवाह, तेने
ईन्द्रियरूपी पूलना नाळां वडे रोकीने तुं खंडखंड करी नाखे छे ने राग साथे भेळसेळ
करीने भिन्न चैतन्यस्वभावने तुं भूली रह्यो छे. बापु! तारा स्वादमां तो आनंद होय?
झेरीपरिणामोमां अमृतस्वरूप आत्मा केम व्यापे? आनंदस्वरूप आत्मानुं व्याप्य
(रहेवानुं स्थान) ते झेररूप केम होय? भाई! तारुं व्याप्य एटले तारुं रहेवानुं धाम
तो तारा चैतन्यपरिणाममां छे, आनंदथी भरेला विज्ञानमय निर्मळभावमां तुं रहेनारो
(व्यापक) छो, ते ज तारुं रहेवानुं धाम छे. आवा धाममां आत्माने राखवो तेमां तेनी
रक्षा छे; ने विकारवडे तेनी हिंसा थाय छे. बापु! विकारना कर्तृत्व वडे तारा आत्माने तुं
न हण...तारा चैतन्यस्वादने खंडित न कर. विकारथी भिन्न चैतन्यस्वादने अखंड
राखीने तेने अनुभवमां ले.