ગુરુદેવનો જ મહાન પુણ્યપ્રતાપ છે. ઈન્દોરના પ્રતિષ્ઠાચાર્ય પં. શ્રી નાથુલાલજી દરેક
વિધિ શાંતિપૂર્વક વ્યવસ્થિત રીતે કરાવતા હતા ને દરેક પ્રસંગની સમજણ આપતા હતા,
તેથી વિશેષ આનંદ થતો હતો.
રાજાઓનું આગમન અને ભેટ, પશુઓને પીંજરે પુરાયેલા દેખીને પ્રભુને વૈરાગ્ય, અને
રથ પાછો વાળીને દીક્ષાની તૈયારીનાં દ્રશ્યો થયા હતા. બીજે દિવસે (પોષ વદ ૧૪)
સવારમાં પ્રભુના વૈરાગ્યનું દ્રશ્ય, રાજીમતીની ભાવના, લૌકાંતિક દેવોદ્વારા સ્તુતિ અને
સંબોધનપૂર્વક વૈરાગ્યની અનુમોદના, તથા ઈન્દ્રોદ્વારા દીક્ષાકલ્યાણક–વગેરે દ્રશ્યો થયા
હતા. જ્યારે પાલખીમાં વિરાજમાન પ્રભુજી ગીરનાર તરફ જઈ રહ્યા હતા ત્યારે આખા
ગામની જનતા પ્રભુની સાથે જઈ રહી હતી, એ દ્રશ્ય અનેરું હતું. આજે ભગવાન
ઋષભદેવના મોક્ષકલ્યાણકનો દિવસ હતો, એ જ દિવસે નેમપ્રભુનો દીક્ષાકલ્યાણક થયો;
તથા જે સ્થાને દીક્ષાવિધિ થઈ તે સ્થાનેથી ગીરનારતીર્થના પણ દર્શન થાય છે. વનમાં
દીક્ષા પછી પ્રભુ તો આત્મધ્યાનમાં લીન થયા... પછી મુનિદશાનું સ્વરૂપ સમજાવતું
વૈરાગ્યપ્રવચન થયું. પ્રવચનમાં મુનિદશાની ભાવનાને ગુરુદેવ વારંવાર મલાવતા હતા;
ને વૈરાગ્યરસનો પ્રવાહ વહાવતા હતા.
તો તેઓ જન્મ્યા હતા. પછી વૈરાગ્ય થતાં મુનિ થયા ને આત્માના આનંદમાં એકદમ
લીન થયા. –અહો, આવી મુનિદશાનો અવસર ક્્યારે આવશે? અમારો આત્મા તો
દુનિયાથી જુદો વીતરાગમૂર્તિ, અમારી મોટાઈ અમારા વીતરાગભાવમાં છે, ને રાગમાં
અમારી હીનતા છ –એમ સમજી ચૈતન્યના ધ્યાનમાં લીન થઈ ક્ષપકશ્રેણી વડે ભગવાને
કેવળજ્ઞાન પ્રગટ કર્યું. ભગવાને ગીરનાર પર્વત ઉપર દીક્ષા લીધી હતી; કેવળજ્ઞાન પણ
ત્યાં જ પામ્યા હતા, ને મોક્ષ પણ ત્યાંથી પામ્યા હતા. દીક્ષા કલ્યાણક પછી ભક્તો નેમ–
મુનિરાજની ભક્તિ કરતા હતા; સાંજે નેમપ્રભુનું દીક્ષાધામ–કેવળધામ ને મોક્ષધામ (–જે
આંકડિયાથી ૨૦/૨પ માઈલ દૂર છે ને સંધ્યાસમયે સ્પષ્ટ દેખાય છે,) તેનાં દર્શન