बाल्यावस्था जगतने आनंद देनारी हती. क्रमे क्रमे भगवानने वाणी प्रगटी, ने धीमे
धीमे पा–पा पगली भरवा लाग्या...ने सौनो आनंद वधारवा लाग्या. नानकडा
भगवान देवबालकोनी साथे रत्नोनी धूळमां रमता हता, ने माता–पिताने तथा
प्रजाजनोने आह्लाद पमाडता हता.
लागी. ते वखते तेमनुं मनोहर शरीर, मधुरी बोली, मीठी नजर अने मलकता मुखनी
वातचीत–ए बधुं य संसारनी प्रीतिने भूलावी देतुं हतुं ने भगवान प्रत्ये परम प्रीति
उपजावतुं हतुं.
हता तेथी तेमने सर्वे विद्याओ स्वयमेव प्राप्त थई हती. ए योग्य ज छे केमके
पूर्वजन्मनो अभ्यास स्मरणशक्तिने अत्यंत पुष्ट राखे छे. कोईना शीखव्या वगर ज
तेओ बधी विद्या जाणता हता.
शास्त्रज्ञानने लीधे तेमना परिणाम बहु ज शान्त रहेता हता, ने तेमनी चेष्टाओ
जगतनुं हित करनारी हती. जेम जेम तेमनुं शरीर अने गुणो वधता जता हता तेम
तेम लोकोनो हर्ष पण वधतो जतो हतो. ए रीते जगतना आनंदने वधारता वधारता
ते भगवान वृद्धिने पामता हता. पूर्वसंस्कारथी प्राप्त अनेक प्रकारनी विद्याओ
(लिपिविद्या, गणितविद्या वगेरे) तथा कळाओ (संगीत–चित्रकळा वगेरे) तेओ
बीजाने शीखवता हता. क््यारेक मोर, पोपट, हंस, कुकडो, के हाथीना बच्चानुं रूप धारण
करनारा देवकुमारोनी साथे आनंदथी क्रीडा करता हता; क््यारेक देवीओए पूरेली रत्नोनी
रंगोळीने आनंदथी देखता हता; क््यारेक पोताना दर्शन माटे आवेला प्रजाजनो साथे
मधुर हास्य सहित संभाषण करीने तेमने आनंदित करता हता;
रहेता हता, ने दररोज ईन्द्रद्वारा मोकलेला श्रेष्ठ वस्त्राभूषण वगेरे भोगोनो उपभोग
करता थका वृद्धिने पामता हता.