पद्मनंदीमांथी ऋषभस्तुति उपर ग्राम्यजनताने पण समजाय एवी अत्यंत सरल
शैलिथी प्रवचनो थया, तेनुं थोडुंक दोहन.
करीने ते सर्वज्ञता जेमणे प्रगट करी एवा भगवान सर्वज्ञदेवनी आ वाणी छे. अहीं
एवा सर्वज्ञभगवाननी स्थापनानो आ उत्सव छे. ते सर्वज्ञभगवानने ओळखवा
जोईए. आत्मानो ज्ञानस्वभाव छे ते पुण्य अने पाप बंनेथी पार छे, एम अहीं
आचार्यदेव समजावे छे.
छे–तेनी तने खबर नथी, ते वात तने सांभळवा मळी नथी, ने सांभळवानो आवो
अवसर आव्यो त्यारे समजवानी तें दरकार करी नथी. बहु तो स्थूळ पाप छोडीने कंईक
पुण्यपरिणाम कर्या तेमां कल्याण मानीने संतोषाई गयो. भाई, पाप अने पुण्य ए तो
बंनेनी एक जात छे. तुं बंनेनी जात जुदी माने छे ते भूल छे. शुभ के अशुभ ए बंने
रागना ज प्रकार छे, बेमांथी एकेय वीतरागी मोक्षमार्गरूप नथी. मोक्षमार्ग तो पुण्य
अने पाप बंनेथी पार ज्ञानभावरूप छे. –भाई, आवो मोक्षमार्ग तारे समजवो पडशे.
–आ समज्ये ज दुःखथी छूटकारो थाय तेम छे.