રહ્યા હતા. સમ્રાટ ભરત અને તેના ભાઈઓ પણ મોટી વિભૂતિ લઈને ભગવાનની
પાછળ જતા હતા. ભગવાન આકાશમાં એટલે ઊંચે ગમન કરતા હતા કે જ્યાંથી લોકો
તેમને બરાબર જોઈ શકે.
દીક્ષાકલ્યાણક જોવા માટે નીચે ઊતરી હોય! એના પર આશ્ચર્યકારી મંડપ અને રત્નોની
રંગોળી હતી. એ શિલા જોતાં, જન્માભિષેક વખતની પાંડુકશિલાની શોભા ભગવાનને
યાદ આવી. ભગવાન જગતના બંધુ હોવા છતાં સ્નેહબંધનથી રહિત હતા. દીક્ષા પહેલાં
ભગવાને દેવ–મનુષ્યોની સભાને યોગ્ય ઉપદેશવડે સંબોધીને પ્રસન્ન કરી. અને દીક્ષા
માટે પહેલાં જો કે બંધુવર્ગને પૂછ્યું હતું, તોપણ અત્યારે ફરીને ગંભીરવાણીથી પૂછીને
સંમતિ લીધી.
બહિરંગ પરિગ્રહ છોડી દીધો. આત્માની, દેવોની અને
સિદ્ધોની સાક્ષીપૂર્વક સમસ્ત પરિગ્રહ છોડીને ભગવાન
મુનિ થયા, પૂર્વદિશાસન્મુખ પદ્માસન લગાવી,
સિદ્ધપરમેષ્ઠીને નમસ્કાર કરીને, પંચમુષ્ઠિથી કેશલોચ
કર્યો. દિગંબર રૂપધારક ભગવાન જિનદીક્ષા લઈને સમસ્ત
જન્મ્યા તે જ તિથિએ, ફાગણ વદ નવમીની સાંજે ભગવાને મુનિદશા ધારણ કરી.
તું જેટલો અંદર સમા, તેટલી તારી અધિકતા છે.