करीने अयोध्यापुरीनी वचमां मोटा जिनमंदिरनी रचना करी, तथा चारे दिशामां पण
एकेक जिनमंदिरनी रचना करी. पछी सुकोशल, अवंती, वत्स, पंचाल, मालव, रम्यक,
कुरु, काशी, कलिंग, अंग, बंग, काश्मीर, कच्छ, सौराष्ट्र, महाराष्ट्र, विदर्भ, कुरुजांगल,
कोंकण, वनवास, आंध्र, कर्णाट, कौशल, केरल, शूरसेन, विदेह, सिन्धु, गांधार, कम्बोज,
केकय वगेरे अनेक देशोनी तथा गाम–नगरनी रचना करी. विजयार्धपर्वतथी मांडीने
दक्षिण छेडामां लवणसमुद्र सुधीना ते देशोमां प्रजाजनोने वसावीने राजव्यवस्था करी.
ईन्द्रे पुर–नगरनी रचना करी तेथी ‘पुरंदर’ एवुं तेनुं नाम सार्थक थयुं.
आ रीते भगवाने छ–कर्मना उपदेशवडे कर्मयुगनो प्रारंभ कर्यो तेथी तेओ ‘कृतयुग’
अथवा ‘युगकर्ता’ कहेवाया, ने तेओ ज सृष्टिना ब्रह्मा कहेवाया. ए सिवाय बीजुं कोई
ब्रह्मा के सृष्टिकर्ता नथी. आ बधी रचना अषाड वद एकमना दिवसे थई. आ रचना
वडे प्रजानुं पालन कर्युं तेथी भगवान ‘प्रजापति’ कहेवाया. प्रजा सुखथी रहेवा लागी.
शोभा अद्भुत हती. रत्नोनी रंगोळीथी शोभता श्रेष्ठ आनंद–मंडपमां, तीर्थोना पवित्र
जळथी भरेला सुवर्णकळशवडे भगवाननो अभिषेक कर्यो. हिमवत् पर्वत परथी गंगा
अने सिंधु नदीना जळनी धारा पडती हती तेने वच्चेथी ज, (जमीन पर पड्या
पहेलां) झीलीने तेनावडे अभिषेक थयो हतो. श्री–ह्री वगेरे देवीओ पण पद्म वगेरे
सरोवरमांथी पवित्र पाणी लावी हती; लवणसमुद्रनुं श्रेष्ठ जळ तेमज नंदीश्वरद्वीपनी
नंदोत्तरा वगेरे वावडीनुं, क्षीरसमुद्रनुं, नंदीश्वरसमुद्रनुं, ने असंख्य योजन दूर एवा
स्वयंभूरमणसमुद्रनुं पण जळ सोनाना दिव्यकळशोमां भरी भरीने देवो लाव्या हता, ने
तेनावडे जगतगुरु भगवान ऋषभदेवनो अभिषेक कर्यो हतो. भगवाननुं शरीर तो
स्वयं पवित्र हतुं; एटले ते जळवडे भगवाननुं शरीर पवित्र