: २२ : आत्मधर्म : फागण : २४९३
‘भाव–नगर’ मां मंगल प्रवचन
ज्ञान–आनंद वगेरे शुद्ध चैतन्य ‘भाव’ थी भरेला
नगरमां वसवुं–ते मंगळ छे.
– –
भावनगरना मंगल प्रवचनमां ‘भावनगर’ नो अर्थ समजावतां पू. गुरुदेवे
कह्युं के ‘भाव’ एटले ज्ञान–आनंद वगेरे अनंत स्वभावोथी भरेलो आत्मा, तेनुं ज्ञान
करीने तेमां वसे एटले के ज्ञानानंदस्वरूप आत्मानुं भान करे ते ‘भाव–नगर’ मां
आव्यो, बाकी तो बधा भानवगरना छे. ‘नगर’ तेने कहेवाय के जेमां कांई कर न होय
(न कर) कांई ऊपाधि न होय, पर भावनो बोजो न होय; आवा शुद्ध चैतन्यभावथी
भरेलुं जे नगर, एवा ‘भावनगर’ ने ओळखवुं, ने रागथी भिन्न थईने तेमां वसवुं
ते मंगळ छे. ते मम्–गल एटले ममतारूपी पापने गाळनार छे ने ‘मंगल’ एटले
सुखने लावनार छे तेथी ते ‘भाव’ ने मंगळ कहे छे. मंगळ कहो के धर्म कहो, केम के धर्म
ते ज जगतमां उत्कृष्ट मंगळ छे. आवो मंगळभाव प्रगट करवा माटे आत्मानुं स्वरूप
ओळखवुं जोईए. ते कई रीते ओळखाय? एटले के शास्त्रभाषामां जेने भेदज्ञान
अथवा आत्मअनुभव कहे छे–ते केम थाय? तेनी आ वात छे.
आ आत्मा देहथी जुदुं अरूपी तत्त्व छे, ते ज्ञानस्वरूप छे. जेम लींडीपीपरमां
६४ पहोरी तीखाश भरेली छे, तेम दरेक आत्मामां सर्वज्ञ थवानी ने पूर्ण आनंद प्रगट
करवानी ताकात शक्तिरूपे भरेली छे, पण पोते पोतानी शक्तिने, पोतानी प्रभुताने
भूलीने रागद्वेषादि परभावोने ज निजस्वरूप मानी रह्यो छे, तेथी ते अज्ञानभावथी
संसारनी चारगतिमां भ्रमण करी रह्यो छे, पण आत्मा देहथी पार रागथी पार, शुद्ध
चैतन्यसत्ताथी भरपूर छे. –ए ज मारुं स्वरूप छे. पुण्यना शुभ, के पापना अशुभ
एवा जे कोई रागभावो थाय तेनाथी ज्ञानतत्त्व जुदुं छे, ते ज्ञानतत्त्वने रागथी भिन्न
अनुभवतां भेदज्ञानरूप धर्म थाय छे ने भाव–नगर एवुं जे आत्मानुं शुद्धस्वरूप तेमां
आत्मा प्रवेशे छे ने आनंदना भावने अनुभवे छे.