: ૩૦ : આત્મધર્મ : જેઠ : ૨૪૯૩
પરિણામ સ્ફટિક જેવા વિશુદ્ધ થઈ જાય છે. સ્ફટિકના ગઢને ચારબાજુ પદ્મરાગમણિના
દરવાજા હતા. પછી ચાર રસ્તાની વચ્ચેના ભાગમાં સ્ફટિકની ચાર–ચાર દિવાલો હતી,–
જે બારસભાનો વિભાગ કરતી હતી અદ્ભુત વૈભવવાળી એ દીવાલો ઉપર રત્નના
થાંભલા વડે રચાયેલો આકાશસ્ફટિકમણિનો બનેલો ઘણો વિશાળ ને અતિશય
શોભાયુક્ત ‘શ્રીમંડપ’ હતો. એ શ્રીમંડપ તો શ્રીમંડપ જ હતો. ભગવાને એ મંડપ વચ્ચે
ત્રણ લોકની શ્રી–(શોભા) ને ધારણ કરી હતી. ત્રણ લોકના સમસ્ત જીવોને સ્થાન દઈ
શકે એવા સામર્થ્યવાળા શ્રીમંડપનો વૈભવ અદભુત હતો. ભગવાનના ચરણની
શીતલતાના પ્રતાપે એ મંડપની પુષ્પમાળા કદી કરમાતી ન હતી. અહો,
જિનેન્દ્રભગવાનનું આ કોઈ અદ્ભુત માહાત્મ્ય હતું કે માત્ર એક યોજનના શ્રીમંડપમાં
સમસ્ત સુર–અસુર ને મનુષ્યો એકબીજાને બાધા કર્યા વગર સુખપૂર્વક બેસી શક્તા
હતા. ત્યારપછી પ્રભુની પહેલી પીઠિકા વૈડુર્યરત્નની હતી–જેના ઉપર અષ્ટમંગલ તથા
ધર્મચક્ર શોભતા હતાં. બીજી પીઠ સોનાની હતી, તેના ઉપર સિદ્ધોનાં ગુણ જેવી આઠ
મહા ધજાઓ શોભતી હતી; ને ત્રીજી પીઠિકા વિવિધ રત્નોની બનેલી હતી. આવી ત્રણ
પીઠિકા ઉપર બિરાજમાન જિનેન્દ્રભગવાન એવા શોભતા હતા કે–જેવા ત્રણલોકના
શિખર ઉપર બિરાજમાન સિદ્ધપ્રભુ શોભે છે.
પ્રભુના સમવસરણની આવી દિવ્ય વિભૂતિ જયવંત હો કે જેની શોભા દેખીને
ઈન્દ્ર પણ અતિશય પ્રસન્ન થયો, દેવો પણ આશ્ચર્યથી દેખવા લાગ્યા કે અહો! જિનેન્દ્ર
ભગવાનનો આ કોઈ અદ્ભુત પ્રભાવ છે.
સિંહાસનાદિ અષ્ટ પ્રતિહાર્ય
ત્રણ પીઠિકા ઉપર કુબેરે ગંધકુટી રચી હતી. અતિશય દૈદીપ્યમાન એ ગંધકુટીના
રત્નજડિત શિખર પર કરોડો વિજયપતાકા ફરકતી હતી. ૬૦૦ ધનુષ લાંબી–પહોળી
ગંધકુટી ઉપર સોનાનું ‘સિંહાસન’ હતું. તીર્થંકર ભગવાન ઋષભદેવ એને શોભાવતા
!!
સમવસરણમાં દેવો દ્વારા ‘પુષ્પવૃષ્ટિ’ થતી હતી.
ભગવાનની નીકટ એક ‘અશોકવૃક્ષ’ હતું, જેમાં મરકતમણિના પાંદડાં અને
વિવિધરત્નોનાં પુષ્પ હતા. એક યોજનનું એ અશોકવૃક્ષ શોકને નષ્ટ કરતું હતું, ને
ખીલેલાં પુષ્પો વડે પ્રભુને પૂજતું હતું.
ઉપર રત્નજડિત ત્રણ સફેદ ‘છત્રો શોભતા હતા–જે ત્રણલોકને આનંદકારી હતા.
ચારે બાજુ દેવો ચોસઠ ‘ચામર’ ઢાળતા હતા.