ज्ञानीनो भाव छे तेवो ज भाव तेणे पोतामां प्रगट कर्यो एटले भाव अपेक्षाए
तेने ज्ञानी साथे एक्ता थई. बाकी क्षेत्रथी भले नजीक रहे पण जो
ज्ञानपरिणामथी ज्ञानीने न ओळखे, ने पोतामां ज्ञानपरिणाम प्रगट न करे, तो
ते खरेखर ‘ज्ञानी’ नी नजीक नथी रहेतो, ज्ञानीना भावथी ते घणो दूर छे.
सुखरूप एवो ज्ञानस्वभाव–ए बंने भिन्न छे, एवुं भेदज्ञान करनार जीव ते क्षणे
ज ज्ञानस्वभाव साथे एक्ता करीने आस्रवोथी छूटो पडे छे.–आवा
ज्ञानपरिणामनुं नाम भेदज्ञान छे. तेना वडे ज ज्ञानी ओळखाय छे.
रीते ते भेदज्ञानी धर्मात्मा असार अने अशरण एवा संसारथी पाछो वळीने
परम सारभूत अने शरणरूप पोताना स्वभाव तरफ वळे छे; एटले स्वभाव
तरफ वळेला ज्ञानपरिणामने ज ते करे छे, ज्ञानपरिणाम सिवाय बीजा कोई
भावनो कर्ता ते थतो नथी, तेने तो पोताथी भिन्न जाणीने ते तेनो ज्ञाता ज रहे
छे.
भगवान आत्मा पोताना ज्ञानपरिणामथी झळहळी ऊठ्यो.
ओळखवो? खरेखर शिष्य पोते आवुं भेदज्ञान प्रगट करवा तैयार थयो छे,
एटले हुं पण आवुं भेदज्ञान कई रीते प्रगट करुं! एवी धगशथी तेने प्रश्न ऊठ्यो
छे.