ज्ञानी धर्मात्मा तो राजानो पण राजा छे, तेनी धजानुं कांई चिह्न खरुं? तो कहे छे के हा;
रागादिना अकर्तापणारूप जे ज्ञानपरिणाम ते ज ज्ञानीनी धर्मधजानुं चिह्न छे, ते
चिह्नवडे ज्ञानी–राजा ओळखाय छे. अने आ रीते ज्ञानपरिणामवडे ज्ञानीने
जन्ममरणसे बचना हो तो संसारमें नहीं रहना चाहीए.
दूसरोंके मरणसे तुं दुःखी होता है लेकिन पहले
उपादेय करीने तेनुं ज रटण कर. आ जगतमां कांई पण
शरण होय ने क्यांय पण सुख होय तो ते शुद्धात्मामां ज छे;
बीजुं कांई शरण नथी ने बीजे क्यांय किंचित् सुख नथी.
माटे तारा शुद्धात्माने देहादिथी अत्यंत भिन्न ओळख, तेनो
आश्रय करीने तेनुं शरण ले, तेने उपादेय करीने तेमां
ज्ञानने जोड.–एमां परम शांति छे.