पिता–माता पू. गुरुदेव साथे यात्रामां गया हता तेथी हुं क्यांय जई शक्यो न हतो. पण,
चार वर्ष पहेलां सिद्धांतप्रवेशिकाना १३२ प्रश्नो में तैयार करेला ते भूली गयो होवाथी
वेकेशनमां बधा प्रश्नो तैयार करी लीधा. मारा माता–पिता यात्रामांथी आव्या त्यारे तेमनी
पासेथी यात्राना आनंदनी वातो सांभळीने मने पण आनंद थयो ने यात्रा करवानुं मन थयुं.
पछी हुं मुंबई आव्यो छुं; अहीं श्रीमद्राजचंद्रना ‘जीवनसंग्रह’ नुं पुस्तक आखुं वांच्युं; तेमां
श्रीमद्राजचंद्र नानी उंमरमां शुं शुं करी गया–तेना घणा प्रसंग आप्या छे. आपणने एम
लागे के नानी उमरना बाळक शुं करी शके? –पण श्रीमद्राजचंद्रनुं जीवन वांचतां ख्याल
आवे छे के कोई पण माणस के बाळक पोते धारे ते करी शके छे; ने नानी उमरथी ज
आत्माना हितनुं काम करी लेवा जेवुं छे. श्रीमद्राजचंद्रने सातवर्षे तो जातिस्मरण (पूर्व
जन्मनुं ज्ञान) थयुं हतुं; ने २९ वर्षनी वये एक ज जग्याए बेठाबेठा ‘आत्मसिद्धि’ (१४२
गाथा) लखी हती.–आ रीते में वेकेशननो सदुपयोग कर्यो. भाई! आपणे थोडुंघणुं धार्मिक
साहित्य दररोज वांचवानुं राखीए तो घणुं जाणवानुं मळे. आपणा आ बालविभाग द्वारा
पण आपणने घणुं जाणवानुं मळे छे.