
उत्तर:– हा, स्वसंवेदनवडे आत्माने प्रत्यक्ष करवानी मति–श्रुतज्ञानमां पण
पहेलां ते तरफ ढळीने तेनो निर्णय करवो जोईए के स्वसंवेदन–प्रत्यक्ष थवानो मारो
स्वभाव छे; रागवडे अनुभवमां आवी शके–एवो मारो स्वभाव नथी. आम द्रढ निर्णय
करतां राग तरफनो झुकाव छूटी जाय ने ज्ञानस्वभाव तरफ झुकाव थाय; आ रीते
वच्चेथी रागना पडदाने तोडीने आत्मा स्वानुभव करे छे. स्वानुभवमां जे आत्मा
आव्यो तेनी शक्तिओनुं एटले के तेना वैभवनुं आ वर्णन छे.
सन्तो बतावे छे. आत्मानो आनंद पुण्य–पाप वगरनो छे, तेमां राग–द्वेष नथी; आवा
आनंदस्वरूप आत्माने स्वसंवेदनथी ज अनुभवी शकाय छे.
अनुभव माटे खोराकनी जरूर नहि, शरीरनी जरूर नहि, हवानी के पाणीनी जरूर नहि,
ने विकल्पनीये जरूर नहि, पोते पोताथी ज पोताने प्रत्यक्ष अनुभवे ने आनंदने पामे–
एवी ताकातवाळो आत्मा छे. अन्न के पाणी, मन के वाणी ए कोईनी जेमां जरूर नहीं
एवुं स्वाधीनसुख आत्मामां छे.
छे. ज्यां सम्यग्दर्शन थयुं त्यां आवी प्रकाशशक्ति निर्मळपणे खीलवा मांडी, एटले के
प्रत्यक्ष अने राग वगरनुं एवुं स्वसंवेदन थयुं. आवा स्वसंवेदन वगर सम्यग्दर्शन थयुं
कहेवाय नहीं.