સમવસરણમાં જઈને ભગવતી જિનદીક્ષા ધારણ કરી લીધી. અને સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–
ચારિત્રની પવિત્ર આરાધનાપૂર્વક સમાધિમરણ કરીને અહમીન્દ્ર થયા.
ભગવાનની જન્મનગરી), તે નગરીમાં અસંખ્યવર્ષો પહેલાં મહારાજ ધનરથ–તીર્થંકર
રાજ્ય કરતા હતા. તેમને મનોહરા રાણી હતી. અહમીન્દ્ર થયેલ આપણા ચરિત્રનાયક
ભગવાન શાંતિનાથ, તે અહમીન્દ્રપર્યાય છોડીને આ મનોહરા માતાની કુંખે મેઘરથકુમાર
તરીકે અવતર્યા. મેઘરથકુમાર જન્મથી જ મતિ–શ્રુતજ્ઞાન ઉપરાંત અનુગામી અવધિજ્ઞાન
સાથે જ લાગ્યા હતા.
મેઘરથકુમારનો ઉપકાર માન્યો કે અરે અમે નિર્દય માંસભક્ષી હિંસક પ્રાણી હતા તેમાંથી
અમને અહિંસામય જૈનધર્મનો ઉપદેશ આપીને મેઘરથકુમારે અમારો ઉદ્ધાર કર્યો. આમ
કહીને બહુમાનપૂર્વક દેવવિમાનમાં બેસાડીને તેમને માનુષોત્તર સુધીના અઢીદ્વીપની
યાત્રા કરાવી. મેઘરથકુમારે અઢીદ્વીપના શાશ્વત જિનાલયોના દર્શન કર્યા. તથા અનેક
તીર્થંકરો ને મુનિવરોના શાશ્વત દર્શન–પૂજન કર્યા.
કરતા હતા; જોકે તેઓ ત્રણ જ્ઞાનસહિત હતા તોપણ પોતાના જ્ઞાન–વૈરાગ્યની પુષ્ટિ માટે
મોક્ષમાર્ગના ઉપદેશક એવા જિનશાસ્ત્રોની તેઓ સ્વાધ્યાય કરતા હતા. તેઓ સમ્યક્ત્વ
સહિત બારવ્રત પાળતા હતા અને પર્વના દિવસે સમસ્ત ગૃહકાર્ય છોડીને પ્રૌષધ–ઉપવાસ
કરતા હતા. ભક્તિપૂર્વક દેવશાસ્ત્રગુરુની પૂજા કરતા હતા ને મોટા મોટા