: भादरवो : २४९३ आत्मधर्म : १प :
* संतोनी छायामां ज्ञान–वैराग्यनुं सींचन *
गतांकमां ४० ने बदले ६४ पानां आपवा छतां स्थळसंकोचने कारणे जे लेखो वगेरे बाकी रही
गयेल तेमांथी आ वैराग्यमय वचनामृत अहीं आपीए छीए–जे जिज्ञासुने आत्मार्थनो उल्लास प्रेरशे.
शूरवीर था
संसारनो केडो छोडीने तुं सिद्धनो केडायती था...सिद्धिपथनो पथिक था. दीन न
था...हताश न था...शूरवीर थईने उत्साहथी आत्माने साध.
सुखी मुनिवरा
आ संसारमां मात्र ते मुनिओ ज परम सुखी छे के जेओ सर्व प्रकारनी चिन्ताने छोडीने
ध्यानवडे आत्मिक सुखने अनुभवी रह्या छे. जगतमां ते मुनिराज धन्य छे के जेओ आत्माना
अंतर–सरोवरमांथी ध्यानरूपी अंजलि भरीभरीने उत्तम आनंदामृतने सदा पीए छे.
आत्मिक सुख
जो आ जगतनी बाह्य विभूतिमां कंई पण सुख होत तो भरतादि चक्रवर्तीओ ते
विभूतिने छोडीने मुनि केम थात? संसारना वैभवमां क््यांय सुख नथी; सुखी तो
आत्मध्यानी मुनिवरो छे,–के जेमने पोताना आत्मिकसुख माटे बहारनी कोई
विषयसामग्रीनी अपेक्षा नथी.
धर्मात्मानुं अनुकरण
देहथी भिन्न आत्मा छे; ते आत्माने मरण ज नथी पछी मृत्युनो भय केवो? आत्माने
शरीर नथी पछी रोग केवो? आत्माने रोग नथी पछी वेदना केवी? हे बंधु! आ जराक जेटला
शारीरिक दुःखथी कायर थईने तुं प्रतिज्ञाथी जरापण च्यूत थईश नहीं, आत्मिक भावनाथी जरापण
डगीश नहीं...द्रढचित्त थईने आराधनाने उग्र करजे. पांडव–मुनिराज, सुकुमार वगेरे धीरवीर
धर्मात्माओनुं उत्तम चरित्र याद करीने तेमनुं अनुकरण करजे.
–तैयार था
रे जीव! भवनी मूर्ति एवा शरीरने आत्मभावनापूर्वक छोड तो भवनो अभाव
थवानुं तने नक्की थई जशे. अनंता जीवो शरीर छोडीने सिद्धपदने पाम्या छे...एवा
सिद्धपदने साधवा माटे हवे तुं तैयार था...तैयार था.
आटलुं कर
* आत्माने साधवा दुनियाने भूल.
* सिद्धपदने साधवा संसारनी उपेक्षा कर.
* दुःखनी वेदनाथी छूटवा चैतन्यनुं वेदन कर.
* मरणथी छूटवा तारा जीवत्वने जाण.
* तारुं स्वसंवेदन ए ज तारुं शरण छे, माटे स्वसंवेदन कर.