પહેલાંં આત્મામાં હિતબુદ્ધિ એવી થવી જોઈએ કે અહો! આ જગતમાં ક્્યાંય મારું સુખ
સુખ છે જ નહિ. –આવો દ્રઢ નિર્ણય કરે તો આત્મામાં હિતબુદ્ધિ થતાં તેની રુચિ થાય, ને તેની
તેને બીજા વિષયોમાં સુખબુદ્ધિ સ્વપ્નેય થતી નથી. શુદ્ધ ચિદાનંદ આત્મામાં જ સુખબુદ્ધિથી
સ્વપ્નેય તેનું જ રટણ રહ્યા કરે છે. હું ચિદાનંદ છું, હું જ્ઞાયક છું–એવી પ્રતીતિનું પરિણમન ધર્મીને
સદાય વર્તે છે. અને અજ્ઞાનીને દેહ તે હું–રાગ તે હું એવી ઊંધી પ્રતીતિનું પરિણમન સદાય વર્તે
છે. જીવને જે વિષયની રુચિ–શ્રદ્ધા અને લીનતા હોય તેનું જ રટણ રહ્યા કરે છે.
દેતું નથી, તેને તેનું રટણ રહ્યા જ કરે છે. વજ્રપાત થાય કે દેવ ડગાવવા આવે તોપણ ધર્મીની
શ્રદ્ધામાંથી આત્માનું રટણ ખસતું નથી...હું જ્ઞાનાનંદ સ્વરૂપ છું–એવી શ્રદ્ધાનું રટણ તેને નિરંતર
તરફ જાય છે.
૨. ગુરુ કોણ? ....... રત્નત્રયધારી નિર્ગ્રંથ મુનિ.
૩. ધર્મ કોણ? .......... મોહરહિત શુદ્ધપરિણામ.
૪. પૂજા કોની કરવી? ............ જિનેન્દ્રદેવની,
પ. ઉત્તમરત્ન ક્્યા?....સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર,
૭. જીવનો સાચો મિત્ર કોણ? ..... સમ્યગ્દર્શન.
૮. જીવનો મોટો શત્રુ કોણ? ....... મિથ્યાત્વ.
૯. નિજપદ કયું? ..... શુદ્ધચૈતન્યસ્વરૂપ.
૧૦. જગતમાં ઉત્તમ કોણ? ..... શુદ્ધઆત્મા.