: કારતક : ૨૪૯૪ આત્મધર્મ : ૨૫ :
(સાથે ગુરુમહિમા સૂચક એક કોયડો મળેલ છે, તે વિશેષ લાંબો હોવાથી લઈ શકાયો નથી. બીજા
ટૂંકા કોયડા મોકલો. તમારી ભાવના માટે આભાર!)
પ્રશ્ન:– એક ઠેકાણે વાંચેલ કે ત્રણ રત્નમાંથી સમ્યગ્દર્શન ચાલ્યું જાય તો બાકી કેટલા રહે?
–તો શું સમ્યગ્દર્શન થયા પછી ચાલ્યું જાય ખરું? (R.P.Jain વીંછીયા)
ઉત્તર:– સમ્યગ્દર્શન પામ્યા પછી પાછો ચૈતન્યને ભૂલીને કોઈ જીવ મિથ્યાદ્રષ્ટિ થઈ જાય
તો તેનું સમ્યગ્દર્શન ચાલ્યું પણ જાય. (પણ એ નિયમ છે કે તે જીવ ફરી પાછો અમુક કાળે
સમ્યગ્દર્શન પામે જ, ને મોક્ષમાં જાય જ.)
પ્રશ્ન:– સમ્યગ્દર્શન થયા પછી પાપ કરે તો શું થાય?
ઉત્તર:– સમ્યગ્દર્શન થયા પછી એવા તીવ્ર પાપ તો હોય જ નહિ કે નરકાદિનું આયુષ
બંધાય; અસ્થિરતા પૂરતા જે પાપ–પરિણામ હોય તે ઘણા જ મંદ હોય છે, અને તે પરિણામ તેના
સમ્યક્ત્વને બાધા પહોંચાડી શકતા નથી. સમ્યક્ત્વના પ્રતાપે અનંતગુણમાં જે શુદ્ધિ થઈ છે તે તો
તે વખતેય વર્તી રહી છે.
પ્રશ્ન:– કેટલા ભવે મારો મોક્ષ? (Gunvant Jain ખાંભા)
વાહ રે વાહ! તમે ખરા પ્રશ્નકાર નીકળ્યા ભાઈ! વ્યક્તિગત રીતે તો તમારા પ્રશ્નનો ઉત્તર
હું ક્્યાંથી આપી શકું? પરંતુ સૈદ્ધાન્તિક રીતે ઉત્તર એ છે કે આત્માની ખરી લગનીથી
સમ્યગ્દર્શનાદિનો સાચો પ્રયત્ન કરીએ તો ઘણા જ થોડા ભવમાં આપણો મોક્ષ થાય.
આ પ્રશ્ન ઉપરાંત તમે નીચેનું સુંદર લખાણ લખ્યું છે (શેમાંકથી જોઈ જોઈને) તે બદલ
ધન્યવાદ!
“જેમ ડુંગર ઉપર વીજળી પડે અને તેના સેંકડો કટકા થઈ જાય તે રેણ દીધે સંધાય નહિ,
તેમ એકવાર પણ જીવ જો ભેદવિજ્ઞાન પ્રગટ કરે તો તેની મુક્તિ થાય ને તેને ફરીથી અવતાર રહે
નહીં; માટે તે ભેદવિજ્ઞાન નિરંતર ભાવવાયોગ્ય છે. જેમ તલવારને સજ્જ કરે તેમ જ્ઞાનજ્યોતિ
સારી રીતે સજ્જ થઈ છે એટલે કે તૈયાર થઈ છે. એવી તૈયાર થઈ કે કેવળજ્ઞાન લીધે છૂટકો.
કેવળજ્ઞાન લેવામાં વચ્ચે બીજું કાંઈ આવવાનું નથી. જ્ઞાનજ્યોતિ પ્રગટી તે પ્રગટી, હવે અખંડ
ધારાએ કેવળજ્ઞાન સુધી પહોંચી જવાની. ધર્માત્મા હાલતાં–ચાલતાં–ખાતાં–પીતાં આત્માને નથી
ભૂલતા, કદાચ દેહનું નામ ભૂલશે પણ આત્માને નહિ ભૂલે.”
प्रः– ज्ञानीको पहचानने की क्या रीत? (M.K.Jain ખૈરાગઢ)
ઉ:– જ્ઞાન અને રાગ એ બંનેની ભિન્નતા પોતાના ખ્યાલમાં આવે તો
જ્ઞાનપરિણતિવાળા જ્ઞાનીની ઓળખાણ થઈ શકે–કે રાગથી ભિન્ન આવી જ્ઞાનપરિણતિરૂપે
જ્ઞાનીનો આત્મા પરિણમી રહ્યો છે. અને વ્યક્તિગત રીતે ‘આ જીવ જ્ઞાની છે’ એમ તેમના
સત્સંગપરિચયથી,