अहा, जिनवाणीमाताजी प्रेमथी जगाडे छे, सन्तो करुणाथी जगाडे छे: हे जीव! हवे तो तुं
भूल्यो, पण हवे तो आ जिनवचनरूपी अमृतवडे तुं जाग. जेम रावणनी शक्तिवडे मूर्छित थयेला
लक्ष्मणने राम जगाडता हता, तेम अहीं मोहरावणथी मूर्छित जीवोने आतमरामी सन्तो जगाडे
छे, ने ‘वि–शल्या’ एटले शल्यरहित आत्मपरिणति (सम्यकश्रद्धा) आवतां ज मोहमूर्छा दूर
थईने आत्मा निजशक्तिने संभाळतो जागे छे, ने मोहरूपी रावणने हणी नांखे छे. अहा,
आतमरामी सन्तो तने जगाडे छे, तो हे भाई! हवे तो तुं जाग! आ समयसारना मंत्रोवडे तुं
वर्ष करतांय नानी उंमरमां श्रीमद् राजचंद्रजी लखे छे के ‘रात्रि व्यतिक्रमी गई, प्रभात थयो;
निद्राथी मुक्त थया, हवे भावनिद्रा टाळवानो प्रयत्न करजे. ’
जाओ, ने अंदर हुं परमेश्वर छुं एम विचार करो. ’ ते भरवाड भद्र हता, तेमणे ए वातमां शंका
के प्रतिकार न कर्यो, पण विश्वासथी एम विचार्युं के आ कोई महात्मा छे ने अमने अमारा
हितनी कंईक अपूर्व वात कहे छे; जगतना जीवो करतां आमनी चेष्टा कंईक जुदी लागे छे. तेम हे
भद्र! अहीं कुंदकुंदस्वामी जेवा परम हितकारी सन्तो तने तारुं सिद्धपणुं बतावे
सुप्रभात उगाड ने मोहनिद्रा छोडीने आत्माना वैभवने संभाळ. अनादिथी संयोगवाळो ने
विकारवाळो ज आत्मा मानीने तुं अज्ञानमां सूतो. ते मान्यता हवे छोड, ने अनंतगुणना धाम
एवा आत्माने देख.....अनंत किरणोथी झगझगता चैतन्यसूर्यनो प्रकाश देख, आ भावनिद्रामांथी
ढंढोळीने सन्तो अने जिनवाणीमाता तने तारी निजशक्ति बतावे छे.