३२ : आत्मधर्म : मागशर २४९४
प्र:– सुख एटले शुं? दुःख एटले शुं? (जगदीश जैन फतेपुर)
उ:– आत्माना अनाकुळ–शांतस्वभावनुं वेदन ते सुख; ने रागादि आकुळतानुं
वेदन ते दुःख.
प्र:– जीव मति–श्रुतज्ञाननो व्यय करीने केवळज्ञाननो उत्पाद करे छे. तो वच्चे
मुनिदशामां तेने अवधिज्ञान ने मनःपर्ययज्ञान थता हशे के नहीं? (परेश जैन No. 320)
उ:– कोईने थाय, ने कोईने न पण थाय.
प्र:– आपणा बालविभागमां ४२० नंबरना सभ्य कोण छे?
उ:– कोई ज नहीं; ४२० नंबर कोईना नथी; ४१९ नंबर पछी सीधा ४२१ आवे
छे; केमके आपणा बालविभागमां ४२० कोई नथी.
प्र:– “ [ओम्] नो अर्थ पंचपरमेष्ठी थाय छे, ते साचुं छे? (हसमुख जैन No.
665 जामनगर)
अरिहंतनो
अशरीरी सिद्धनो
आचार्यनो
उपाध्यायनो
मुनिराजनो
आ प्रमाणे पंचपरमेष्ठीना आ पांच प्रथम
अक्षरोनी संधि करतां ‘ओम्’ “ थाय छे; तेथी
“ मां पंचपरमेष्ठी आवी जाय छे – एम
कहेवामां आवे छे. तीर्थंकर प्रभुनी दिव्यवाणीने
पण “ कहेवामां आवे छे
आपणे जिनमंदिरमां भगवानना दर्शन–पूजनादि करता होईए
त्यारे ए वातनो ख्याल राखवो जोईए के पाछळना साधर्मीओने
प्रभुदर्शन करवामां अंतराय नथी थतो ने? बराबर सन्मुख न उभा रहेतां
एक बाजुमां एवी रीते रहेवुं जोईए के पाछळना सौने पण खुशीथी भगवाननां दर्शन
थाय. जिनमंदिरमां वातचीत एवी रीते न करवी जोईए के बीजाने पूजनादिमां विघ्न थाय.
शास्त्रप्रवचन वखते पण विनय ने गंभीरता जाळववी जोईए.
प्र:– अवधिज्ञान अने जातिस्मरणज्ञानमां शुं फेर? जातिस्मरणज्ञान सम्यग्ज्ञानीने
ज होय के मिथ्याद्रष्टिने पण होय? (No. 117 दिल्ही)
उ:– जातिस्मरणज्ञान ते मतिज्ञाननो एक प्रकार छे. जातिस्मरणज्ञान सम्यग्द्रष्टिने
तेमज मिथ्याद्रष्टिने पण होई शके छे. जातिस्मरणज्ञान एटले पूर्वभवनुं ज्ञान, ते