सुधी पू. गुरुदेवना चरणसान्निध्यमां बेसीने वातचीत करता ने पछी मु. श्री रामजीभाई
साथे चालीने घरे जता देखायेला प्रेमचंदभाई, पोणा सात वागे तो स्वर्गवास पामी
गया. ए वात सांभळीने सौ चोंकी ऊठया हता. तेओ छेल्ला दिवसे परोढिये भावनगर
गोदिकाजीनुं सन्मान करवा गया, प्रवचनमां आव्या; बपोरे प्रवचनमां पण हंमेश मुजब
तेमणे पोतानो प्रमोद व्यक्त कर्यो, भक्तिमां आव्या, भक्ति पछी गुरुदेव पासे पांच
वाग्या सुधी बेठा...रामजीभाई साथे वात करतां करतां घेर गया, जमती वखते कह्युं के
छातीमां जरा दुःखे छे, जम्या पछी आराम करवा बेठा...‘आत्मसिद्धि’ वांचता हता, पाणी
पीधुं ने ओडकार आव्यो...के बीजी ज पळे खेलखलास! –प्रेमचंदभाईनुं प्राणपंखेरूं
पळमात्रमां ऊडी गयुं. ते सांभळतां ज पू. गुरुदेव, रामजीभाई वगेरे सौ त्यां पहोंची
गया हता...ने त्यां घेरा वैराग्यनुं वातावरण छवाई गयुं हतुं.
ज रहेता, अने तेमणे सोनगढ संस्थानी घणा प्रकारे सेवा करी छे. राणपुर मुमुक्षुमंडळना
पण तेओ प्रमुख हता ने त्यांना जिनमंदिर वगेरे कार्योमां तेमनो खूब महत्त्वनो फाळो
हतो. परिवर्तन पहेलांं पण घणा वर्षोथी तेओ गुरुदेवना परिचयमां आवेला, ने हरेक
प्रसंगे घणा भक्तिभावपूर्वक सेवा करता. खास करीने गुरुदेव ज्यारे विहार करता त्यारे
पोते पगे चालीने साथे ने साथे रहेता ने बधी व्यवस्था संभाळता. काने सांभळवानी
घणी तकलीफ छतां तेओ मशीन राखीने पण घणा रसपूर्वक प्रवचनो सांभळता.
स्वाध्यायनो पण तेमणे घणो प्रेम हतो. तेमांय खास करीने ‘आत्मधर्म’ नुं वांचन तेमने
खूब प्रिय हतुं ने फरीफरी तेनुं वांचन कर्या ज करता. स्वर्गवासना आठेक दिवस पहेलांं तो
तेमणे आत्मधर्मना १ थी २प वर्ष सुधीना बधा अंकोनुं नवेसरथी वांचन शरू करेलुं. दरेक
महिने नवो अंक वांचीने पोतानो प्रमोद व्यक्त करवानुं तेओ चुकता नहि. ‘आत्मधर्मना
सौथी वधु वांचनारा’ कदाच तेओ हशे. संस्थामां आंटीघूंटीनुं कोई पण काम आवे तो
तेओ व्यवहारकुशळताथी ते उकेली आपता. तेमना स्वर्गवासना बीजा दिवसे जयपुरना
शेठश्री पूरणचंदजी गोदिकाना अध्यक्षपदे एक शोकसभाद्वारा तेमना प्रत्ये स्मरणांजलिनो
प्रस्ताव पसार करवामां आव्यो हतो. देव–गुरुनी भक्ति, धर्मश्रवणनो ने स्वाध्यायनो
प्रेम–ए बधा संस्कारो साथे लईने स्वर्गमां गयेला प्रेमचंदभाईनो आत्मा ते संस्कारोमां
आगळ वधीने रत्नत्रयरूप जिनमार्गनी आराधना वडे आ जन्ममरणोथी छूटे ए
ज भावना.