: ૩૦ : આત્મધર્મ : ફાગણ : ૨૪૯૪ :
– જે થાય તે સારા માટે –
આપણા ગુરુદેવને એક મોટા ભાઈ હતા, તેમનું નામ ખુશાલભાઈ; તેમને
વારંવાર એમ બોલવાની ટેવ હતી કે ‘જે થાય તે સારા માટે !’ એ વાત પ્રસંગવશ
ગુરુદેવે ચર્ચામાં યાદ કરી, ત્યારે તે સાંભળતાં થયું કે વાહ! જગતમાં જે કાંઈ પ્રસંગ બને
તેમાં ‘જે થાય તે સારા માટે’ એ વાત લાગુ પાડીને તેમાંથી પોતાનું હિત શોધી લ્યે તો
જીવને કેટલી શાંતિ ને સમાધાન રહે! આ સંબંધમાં થોડાક પ્રસંગ વિચારીએ; જેમ કે–
સીતાજીની અગ્નિપરીક્ષા થઈ તે સારા માટે,
એમને જલ્દી અર્જિકા થવાનો અવસર આવ્યો.
સજ્જનની કોઈ નિંદા કરે તો સારા માટે,
એને વૈરાગ્ય અને જાગૃતી રહ્યા કરે.
સુદર્શન–ધર્માત્માની કસોટી થઈ તે સારા માટે,
એને સંસારથી વિરક્ત થઈને મુનિપણાનો ને
કેવળજ્ઞાનનો જલ્દી અવસર આવ્યો.
આ સંબંધમાં બીજી એક લોકકથા યાદ આવે છે : એક હતો રાજા. એને એક
દીવાન; જ્યારે હોય ત્યારે એ સમાધાનપ્રિય દીવાનને પણ આપણા ખુશાલભાઈની
માફક એમ બોલવાની ટેવ કે ‘ જે થાય તે સારા માટે.’ હવે એકવાર એવું બન્યું કે રાજા
અને દીવાન બંને વનમાં ગયેલા, ત્યાં કાંઈક થતાં રાજાની એક આંગળી કપાઈ ગઈ; ને
સહજભાવે દીવાનથી બોલાઈ ગયું કે– ‘જે થાય તે સારા માટે!’
રાજા તો મનમાં સમસમી ગયો....એક તો આંગળી કપાણી, ને ઉપરથી દીવાને
કહ્યું કે જે થાય તે સારા માટે! –એટલે રાજાને તો એવી ખીજ ચઢી કે દીવાનને ઉપાડીને
ફેંક્યો કૂવામાં.
પછી રાજાએ કૂવામાં ડોકિયું કર્યું તો દીવાનજી કૂવામાં પડ્યા પડ્યા પણ કહે છે
કે મહારાજ! જે થાય તે સારા માટે!’
રાજા તો એની મુર્ખાઈ ઉપર હસતા હસતા ચાલ્યા ગયો. થોડે દૂર ગયો ત્યાં તો
જંગલના ક્રૂર ભીલોએ એ રાજાને પકડ્યો. બીજે દિવસે નરબલી ચડાવવાનો હતો;