ते ज्ञान आत्माने अनुभवे छे. ते अनुभवमां आनंदनी धारा वहे छे.
नथी तेम शरीरादि जडमां आत्मा नथी; जेम रेतीमां पाणी नथी तेम रागादिमां
आत्मानी चेतना नथी. कोई मृगजळमां पाणी मानीने तेनाथी तरस छीपाववा मांगे,
पण तेनाथी कांई तेनी तरस छीपे नहि, ऊल्टो दुःखी थाय, तेम रागादिमांथी के
सामग्रीमांथी सुख लेवा मांगे, तेनाथी आकुळतानी तृष्णा मटाडवा मांगे, पण तेनाथी
कदी सुख मळे नहि ने तृष्णा मटे नहि, ऊल्टो ते जीव मिथ्याभ्रमणाथी महा दुःखी थाय.
माटे कहे छे के–
एना सिवाय बीजानो आदर कदी करीश नहीं.
अरे, चेतनहंस तुं
बदले आ देहपींजरामां तें तारो
जड पींजरामां पूरावुं केम गम्युं?
ज्ञानपांख लगावीने अनुभवना
आकाशमां ऊड....अने पहोंची जा तारा
सिद्धालयमां!