नथी, ते साचुं ज्ञान नथी. साचुं ज्ञान ने सुख तो तेमां छे के जे ज्ञान अंतर्मुख थईने
शुद्ध आत्माने अनुभवमां ल्ये. ते ज्ञानमां सकलश्रुतनुं रहस्य समाई गयुं. केमके बधुं
ज्ञान तो आत्मामां समाय छे, आत्माथी जुदुं ज्ञान नथी.
अभेदपणे आत्मा ज कह्यो, ने तेने ज जिनशासन कह्युं. एकलुं परलक्षी ज्ञान ते आत्मा
नथी. ते जिनशासन नथी; ते तो अज्ञान अने अनात्मा छे. स्वसन्मुख थयेलुं श्रुतज्ञान
ते आत्मा ज छे. तेथी स्वसन्मुख ज्ञाननी अनभूति ते आत्मानी ज अनुभूति छे.
निर्मळ ज्ञानपर्याय अने आत्मा अभेद छे; तेथी शुद्ध आत्माना अनुभवने समस्त
श्रुतज्ञाननो अनुभव कह्यो; समस्त श्रुतज्ञान एटले के जिनशासन, भगवाननी
शिखामण, ते शुद्ध आत्माना अनुभवमां समाय छे.
बार अंगरूप जे जिनोपदेश, तेमां शुं कह्युं? के शुद्ध आत्मानो अनुभव करवानुं
द्रष्टि छे; जिनशासन एटले भगवाननो उपदेश, तेने समजवो होय तो अंतरमां शुद्ध
आत्माने देखवो– अनुभववो. शुद्ध आत्माने देखनारी निर्मळपर्यायने ज जिनशासन
कह्युं, अथवा अभेदपणे शुद्ध आत्माने जिनशासन कह्युं; केम के शुद्ध आत्माने देखनारी
जे पर्याय छे ते तेमां अभेद थईने देखे छे. अने आ रीते अभेद थईने शुद्ध आत्माने
देखतां विकल्प तूटे छे ने निर्विकल्प आनंद आवे छे. शुद्ध आत्मानी अनुभूति वगर
विकल्प तोडवा मांगे तो कदी तूटे नहि. पण ध्येयनी शून्यता थई जाय एटले के मूढता
थई जाय. विकल्पनी शून्यता ते तो नास्ति छे, भाई! कई