: वैशाख : र४९४ “आत्मधर्म” : ५ :
३१. स्वलक्ष चूक्यो ते दुःख; स्वलक्ष करवुं ते सुख.
३र. अतीन्द्रिय आनंदना बरफनो डुंगर आत्मा, तेमां राग–द्वेषरूपी
अग्नि केवो? चैतन्यनी अनुभूतिनी परमशांत गूफामां शुभाशुभ–
रागनी आकुळतारूप आताप नथी.
३३. भाई, ज्यां राग पण तारा शुद्ध स्वरूपमां नथी त्यां जड शरीर
तारुं क्यांथी थई गयुं? जड शरीरनी क्रियाओमां तुं नथी, तुं तो
तेनाथी अत्यंत भिन्न छो; ए जडने तुं स्पर्श्यो पण नथी.
३४. जेम बरफनी पाटमां सर्वत्र ठंडक ज भरी छे, तेम शुद्धनयवडे
चैतन्यस्वरूप आत्माने अनुभवतां तेमां सर्वत्र अतीन्द्रिय शांति ज
ठांसीठांसीने भरेली छे, आकुळतानो अंश पण एमां नथी.
३प. –पण आवो अनुभव करवा माटे एकवार मरणीयो थईने
आत्मामां ऊतरवुं जोईए.
३६. अरे भाई! तारुं जे स्वरूप सन्तो कहे छे ते विचारीने एकवार हा
तो पाड! पोतानुं स्वरूप पोते यथार्थ विचारमां पण कदी लीधुं नथी.
३७. आत्मानो स्वभाव समीप(तन्मयरूप) होवा छतां रागमां
एकताबुद्धिने लीधे अज्ञानीने ते दूर लागे छे. अरे! पोतानो
स्वभाव पोताथी दूर! –ए ते केवी रमत? –(दूर कां प्रभु दोड तुं!
मारे रमत रमवी नथी...)
३८. स्वभावथी दूर ते दुर्गति: स्वभावनी समीपता–एकता ते सुगति
(मोक्ष) स्वद्रव्यना आश्रये सुगति ने परद्रव्यना आश्रये
चारगतिरूप दुर्गति.
३९. अहो, आवा शुद्ध स्वतत्त्वना अनुभवनी रीत बतावीने सन्तोए
परम उपकार कर्यो छे...तेमां आत्मानी दरकार करीने अंदर लक्ष
करवा जेवुं छे.
४०
७९ पुष्पोनी मंगळमाळाना आ बराबर वचला मणका वडे पू.
गुरुदेवने हजारो भक्तो हैयाना उमळकाथी अभिनंदे छे: अहो!
स्वानुभूतिदातार गुरुदेव! आपनो उपकार अजोड छे.
४१. सर्वज्ञ भगवाने जेवो आत्मा देख्यो तेवो आत्मा जे पोतामां देखे
तेने सम्यग्दर्शन छे.