: ६ : “आत्मधर्म” : वैशाख : र४९४
४र. रे जीव! देह अने रागनी समीपता वडे जे अनुभव थाय ते तुं नथी;
पण तेनाथी दूर (एटले के भिन्न) थईने, अने शुद्धस्वभावनी
समीप(एटले के एकत्वरूप) थईने जे अनुभव थयो ते तुं छो.
४३. ‘आत्माना स्वभावनी समीपता’ कहेतां तेमां द्रव्य–गुण–पर्याय
त्रणे आवी गया; ते अनुभवने ज आत्मा कह्यो. (आत्मा ते
द्रव्य; स्वभाव तेना गुणो; ने तेनी समीपता ते निर्मळ पर्याय.)
आवा आत्मअनुभवने जिनशासन कह्युं छे.
४४. अनंताजीवो आवो आत्मअनुभव करीकरीने सिद्धपद पाम्या छे,
ने तारामां पण एवो अनुभव करवानी ताकात छे, तेथी तेनो
उपदेश श्रीगुरुए आप्यो छे.
४प. अरे, चार गतिमां अवतार धारण करी करीने भटकवुं ते तो
भगवान आत्माने कलंक छे; ते कलंक मटाडवुं होय ने चार गतिथी
छूटीने सिद्धपद पामवुं होय तो तारा आत्मस्वभावनी सन्मुख थईने
शुद्धपणे तेनो अनुभव कर. –एवो अनुभव ते मोक्षनो उपाय छे.
४६. शुद्धआत्माना अनुभवने ‘शुद्धनय’ कह्यो, ने तेने ज ‘आत्मा’
कह्यो. –आवा आत्मानो अनुभव ते सम्यग्दर्शननी रीत छे.
४७. तारो आत्मा पोते भगवान छे, पोते अनंत आनंदनो निधान
छे, तेनी समीप जा... तो तने आनंदना निधान मळे.
४८. मारी आनंददशाने मारा स्वभाव साथे संबंध छे, मारी
आनंददशाने बीजा साथे संबंध नथी.–एम धर्मी अनुभवे छे.
४९. शुभ–अशुभ भावो तो आत्मानी शुद्धताने हणीने उत्पन्न थाय
छे; शुद्धपर्यायरूप आनंददशानो घात थयो त्यारे शुभ–अशुभ
रागनी उत्पत्ति थई; –तो शुद्धताना घातक ते भावने आत्मानो
स्वभाव केम मनाय?
प०. आत्मानुं ज्ञान तो शांत–अनाकुळ आनंदथी भरेलुं छे; ने रागादिभावो
दुःखरूप आकुळतावाळा छे.–एमां बंनेनी भिन्नता ओळखीने, रागथी
जुदा ज्ञानभावपणे आत्माने अनुभववो–ते धर्म छे.
प१. शुद्धस्वभाव साथे संबंध थयो(एकता थई) तेटली पर्याय साची;
राग साथे संबंध थयो ते पर्याय खरेखर आत्मानुं स्वरूप नहि.
पर. आत्माना शीतळ चैतन्यस्वभावथी दूर जे रागादिभावो तेमां तो
आकुळतानी बळतरा छे शीतळस्वभावना अनुभव वगरनो अज्ञानी
जे कांई करे ते कलेश अने दुःख ज छे...शुभराग पण आकुळता ज छे.
प३. एक क्षण पण तारा शुद्ध आत्मस्वरूपने भूलीश मा.