આપીને વીતરાગી સન્તોએ જીવોને ભાવમરણથી ઉગાર્યા છે.
ભાઈ! સૌથી પહેલાં એટલું નક્ક્ી કર કે તારું કાર્યક્ષેત્ર
તારામાં જ છે, તારાથી બહારમાં તારું કાર્ય જરાપણ નથી. –
આમ પરથી અત્યંત ભિન્નતા સમજીને તારા નિજસ્વરૂપને તું
સંભાળ.–આ જ ભાવમરણથી છૂટવાનો ને પરમ આનંદની
પ્રાપ્તિનો ઉપાય છે.
જગતમાં સદાય સર્વે જીવોને જીવન કે મરણ, સાતા કે અસાતા સંયોગ કે વિયોગ
અજ્ઞાન છે. અને એવો અજ્ઞાનમય મિથ્યાભાવ જ (પછી તે શુભ હો કે અશુભ–) તે
ભાવહિંસા છે, અધર્મ છે. ભાઈ! સામા જીવનું આયુષ પૂરું થયા વિના કોઈ તેને મારવા
સમર્થ નથી; સામા જીવનું આયુષ ન હોય તો કોઈ તેને જીવાડવા સમર્થ નથી; તેના
સાતાના ઉદય વિના કોઈ તેને સુખ દેવા સમર્થ નથી, તેના અસાતાના ઉદય વિના કોઈ
તેને દુઃખ દેવા સમર્થ નથી. આ રીતે જીવને પોતે કરેલા ભાવોના ફળઅનુસાર જીવન–
મરણ સુખ–દુઃખ–થાય છે. ત્યાં બીજો મને જીવાડે–મારે કે સુખ–દુઃખ