परमां आत्मानुं अकर्तापणुं होवा छतां जे अज्ञानथी कर्तापणुं माने छे ते जीवने
ज्ञानक्रिया कदी होती नथी एटले के धर्म होतो नथी. एवी ज रीते अंतरमां शुभराग ते
मोक्षसाधन न होवा छतां तेने जे मोक्षनुं साधन माने छे ते पण रागमां
तेने पण धर्म थतो नथी.
रागने रागपणे ज जाणे छे, ने पोताना शुद्ध ज्ञानस्वरूपने ते रागथी भिन्नपणे ज
अनुभवे छे, एटले राग वखते भेदज्ञान तेने वर्ते छे. आवुं भेदज्ञान ते मोक्षनुं कारण
छे. आवी ज्ञानपरिणतिद्वारा ज्ञानीने ओळखवा ते साची ओळखाण छे.
छीए पण नियमित ‘आत्मधर्म’ वांचीने आनंदित थईए
छीए...आत्मधर्म आवतां वेंत पहेलुं काम ते वांचवानुं करीए छीए.
कोईवार जमवा बेसवानी तैयारी होय, थाळी पीरसाई गई होय,
एवामां जो पोस्टमेन ‘आत्मधर्म’, आपी जाय, तो जमवानी थाळी
ढांकीने पहेलां ‘आत्मधर्म’ जोई लईए. (मारा भोजनीया अटकी
जाय) –एवो प्रमोद ‘आत्मधर्म’ वांचीने थाय छे. आ रीते ठेरठेर
सेंकडो जिज्ञासु भाई–बहेनो ‘आत्मधर्म’ प्रत्ये पोतानो हार्दिक प्रेम
व्यक्त करता हता. खरेखर, गुरुदेवनी वाणी द्वारा वीतरागरसनुं
पान करवुं कोने न गमे? पोताना ज स्वरूपनी वात सांभळीने कोने
आनंद न थाय? सोनगढमां बेठा बेठा पण गुरुदेवनी वाणी
भारतना हजारो जिज्ञासुओ उपर मोटो उपकार करी रही छे.