जीव धर्मी थयो. जे एकला रागादि अशुद्धभावना अनुभवमां पडेलो छे ते जीव धर्मी
नथी. धर्म तो अपूर्व चीज छे; धर्म तो आनंदमय छे. दुःखथी छूटकारानो उपाय जे धर्म
ते दुःखरूप केम होय? धर्म तो पूर्ण आनंदनी प्राप्तिनुं साधन छे ने ते पोते आनंदना
अनुभवरूप छे. –आवो अनुभव ते जैनधर्म छे आवो अनुभव करे ते जैन छे.
सामग्रीने पोतारूप जाणीने अभिलाषा करे छे ते मिथ्याद्रष्टि जीव शुद्धस्वरूप जीवने
जाणतो नथी.–
जो कर्ता नहि जाने सोई, जाने सो करता नहि होई ।।२३।।
जाणनार ज रहे छे, कर्ता थतो नथी. माटे ज्ञानीने बंधन नथी; अज्ञानी ज पोताने
अशुद्धपणे अनुभवतो थको बंधाय छे. रागना एक अंशने पण जे पोताना स्वरूपपणे
अनुभवे छे ते राग वगरना शुद्धस्वरूपने जराय जाणतो नथी; अने जे पोताना शुद्ध–
ज्ञानस्वरूपने रागथी भिन्नपणे अनुभवे छे ते ज्ञाता रागना एक अंशने पण पोतापणे
करतो नथी. राग अने ज्ञाननुं भेदज्ञान न करवुं ते ज बंधनुं कारण छे. राग अने
ज्ञाननी भिन्नताना अनुभव वडे अशुद्धता अटके छे ने कर्मनो संवर थाय छे. आ रीते
ज्ञाननो अनुभव ज मोक्षनुं कारण छे. उपयोग साथे रागनी एकतारूप चीकणा मिथ्यात्व
परिणाम ते ज बंधनुं कारण छे.
तेमणे आ समयसारादि शास्त्रो रच्या छे; आत्माना अनुभवना