आकुळतानुं झेर नथी.
भावो रुचिकर न लागे; तेने ते उपादेय न समजे. वीतरागी मोक्षसुखनो अभिलाषी
रागने केम सेवे? ते तो परभावोथी रहित एवा पोताना शुद्धस्वरूपने ज सेवे छे. –
आवुं सेवन ते ज सिद्धान्तनुं साचुं सेवन छे.
सिद्धान्तनुं सेवन नथी, तेमां तो सिद्धान्तनो अनादर छे.
वेदन छे.
अज्ञानथी निरंतर रागने अनुभव्यो, तेम हवे ‘रागादि ते हुं नथी, शुद्ध चैतन्यभाव ज
हुं छुं’ एम निरंतर शुद्धात्मानुं सेवन करो, तेने ज पोतापणे अनुभवमां ल्यो. –आवो
अनुभव ते ज मोक्षनुं कारण छे, ते ज मोक्षार्थी जीवे करवानुं कार्य छे. ए सिवाय पुण्य
के पुण्यफळरूप भोगो, संसार के शरीर–तेनी अभिलाषा मोक्षार्थी धर्मात्माने नथी.
स्वसंवेदन प्रत्यक्ष एवुं जीवद्रव्य हुं छुं, शुद्धज्ञानप्रकाशमय हुं छुं, अतीन्द्रियसुख ते हुं छुं–
अणमळता छे. शुद्धस्वरूपने रागादि साथे मेळ नथी–मिलन नथी–एकता नथी,–पण
भिन्नता छे. जेटला रागादिभावो छे ते बधाय शुद्धचैतन्यना अनुभवथी पर छे; ते
पोताना स्वरूपपणे नथी अनुभवाता. माटे हे मोक्षार्थी जीवो! तमे आवा शुद्धस्वरूपना
अनुभवरूप सिद्धान्तनुं सेवन करो.