: ૩૦ : આત્મધર્મ : શ્રાવણ : ર૪૯૪
એક વારતા
વારતા સુણો આજ મીઠી કે, ભક્તો આવો સ્વર્ણપુરી ધામમાં,
કહાનગુરુ ત્યાં બિરાજે ભક્તો આવો વિદેહજેવા ધામમાં.
ભારત ખંડે દક્ષિણે પોન્નૂર પહાડ એક ધામ,
વર્ષ બે હજાર વીતી ગયા રહેતા એક મુનિરાજ.
આત્મ સ્વરૂપમાં ઝૂલતા, હતું આત્માનું ભાન.
નગ્ન દિગંબર વિચરતા કુંદકુંદ જેનું નામ.
છઠ્ઠે સાતમે ઝુલતા વિકલ્પ–નિર્વિકલ્પ થાય,
જેમ જ્ઞાન હિંડોળો ઝુલતો ઘડી આવે ને ઘડી જાય.
એને વિરહ પ્રભુના લાગીઆ, પંચમકાળ હતો ત્યાંય,
સાક્ષાત અરિહંત દેવના એને દર્શન ક્યાંથી થાય?
–વારતા સૂણો આજ મીઠી કે.
એ લગન જાગી અંતરમાં ભાવના મનમાં થાય,
કુંદકુંદ આચાર્ય ઋદ્ધિબળે સદેહે વિદેહમાં જાય.
સીમંધર પ્રભુજી શોભતા સમોસરણ ત્યાં ભરાય.
‘એલાચાર્ય’ કહેવાઈ ગયા, જેનો દેહ નાનકડો જણાય.
–વારતા સૂણો આજ મીઠ કે
દર્શન પ્રભુના કરી લીધા, સુણી વીતરાગ વાણીધાર,
ઋદ્ધિબળે પાછા વળ્યા, જાણીને સમયનો સાર.
ભાગ્ય ભક્તોના ઉજળા હતા, આવ્યો મુનિને રાગ.
સત્ય શાસ્ત્ર લખવા તણો વિકલ્પ મુનિને થાય.
–વારતા સૂણો આજ મીઠી કે
આત્મસ્વરૂપે ઝુલતાં એણે લખ્યું સમયસાર.
ભાગ્ય યોગે આવીયું એ....કહાનગુરુને હાથ.
રહસ્ય આગમનાં ખોલીયા બતાવ્યો સાચો માર્ગ,
જય હો જય હો કુંદપ્રભુ, જય હો કહાન ગુરુરાજ.
વારતા સુણો આજ મીઠી કે, ભક્તો આવો સ્વર્ણપુરી ધામમાં,
કહાનગુરુ ત્યાં બિરાજે ભક્તો આવો વિદેહ જેવા ધામમાં.
(વીંછીયાં નગરીમાં જન્મ જયંતી પ્રસંગે મુંબઈની ભજનમંડળીએ ગાયેલું ગીત.)