: श्रावण : र४९४ आत्मधर्म : १७ :
कोलेजीयन सभ्यने मोडा मोडा सौथी छेल्ले
पण लखवानुं मन थयुं...सोनगढ आव्या ने
बालविभागना बीजा सभ्योनुं लखाण
जोईने पोतानी लागणी तेओ रोकी शकया
नहि, एटले जवानी उतावळमांय
बालविभागनी ओफिसमां बेठा बेठा ज
थोडुंक लखाण लखीने आपी दीधुं तेमां बाल
विभाग प्रत्येनी पोतानी लागणी व्यक्त
करतां लखे छे के– ‘‘बालविभाग शरू
थवाथी धर्मप्रत्ये अमने बमणो उत्साह थई
गयो. हंमेशा जिनेन्द्रदेवना दर्शन करवा अने
रात्रिभोजन न करवुं–ए बे वस्तुनुं पालन
बालविभागनी कलमने लीधे थयुं. अने हवे
‘सिनेमा जोवानुं बंध’ पण तेने लीधे ज
थशे ! आवी आवी कलमो वधारीने अमने
प्रेरणा आपता जाओ के जेथी अमारुं जीवन
साचा मुमुक्षुनुं जीवन बने. अमे बधा
बालविभागना सभ्यो बालविभागने
पोतानो ज समजीने तेना सर्वांगी विकासनी
भावना राखी रह्या छीए, कारण के तेनो
विकास ए अमारो ज विकास छे.’’
–जय जिनेन्द्र
आत्माने शोधवानी रीत
अभेदभावे आत्मा सधाय छे.
आत्मामां अनंतशक्तिओ छे, ते बधी अभेदमां समाई जाय छे.
एकला भेद पाडीने भेदना विकल्पवडे शोधवा जाय तो आत्मवस्तु जडती
नथी. भेदना विकल्पमां अटकतां जीवनो अनुभव खोवाई जाय छे. खंडखंड
एकेक शक्तिना विकल्पवडे अनंतकाळे पण आत्मा न सधाय; अखंडपणे
अनुभवतां तत्क्षण सधाय. माटे धर्मी जीवो आत्माने द्रव्य–क्षेत्र–काळ–
भावना भेदरूपे नथी अनुभवता, पण अभेद ज्ञानमात्रभावे अनुभवे छे.
जुओ, आ आत्माने शोधवानी रीत! भेदरूप विकल्प द्वारा आत्मा
नहि जडे. अंतर्मुख थईने अनुभूति करतां आत्मा साक्षात् प्राप्त थाय छे; ते
अभेदना अनुभवमां आत्मानी अनंत शक्तिओ, तेना द्रव्य–क्षेत्र–काळ–
भाव बधुंय समाई जाय छे. ते कोईनो निषेध नथी थई जतो, पण अभेद
अनुभूतिमां ते समाई जाय छे. त्यां भेदनी द्रष्टि रहेती नथी. शुद्ध
आत्मानी अनुभूतिमां ज्ञानी भेदनो विकल्प करता नथी. आवी अनुभूति
वडे आत्माने शोधाय छे एटले के अनुभवाय छे. बीजी रीते शोधतां आत्मा
जडे तेवो नथी.
आ अंकना महत्त्वना लेख माटे देखोजी पृ. २१ थी १४