: श्रावण : र४९४ आत्मधर्म : २३ :
ज रहे छे. ते ज्ञानचेतना आत्मिकरसथी भरपूर छे, अतीन्द्रिय
आनंदथी भरपूर छे. धर्मीने आत्मामां आनंदथी भरेला
चैतन्यकल्लोल ऊल्लसे छे.
धर्मीए अंतरमां ध्येय करीने पोताना परिपूर्ण आत्माने जाण्यो;
त्यां आखा जगतने पण जाणी ल्ये एवुं ज्ञाननुं सामर्थ्य प्रतीतमां
आव्युं. जीव अखंड ज्ञानस्वभावी छे, तो ते ज्ञाननुं सामर्थ्य अधूरुं केम
होय? आखो सर्वज्ञस्वभाव धर्मीए पोतामां देख्यो, त्यां ते जगतनो
ज्ञाता थयो.
ज्ञानस्वरूप आत्माने जे चेते ते ज्ञानचेतना; रागवडे आवी
ज्ञानचेतना नथी प्रगटती. रागनो तो ज्ञानचेतनामां अभाव छे.
ज्ञानचेतना तो चैतन्यप्रकाशथी भरेली छे. ज्ञानचेतनावडे शुद्धआत्माने
जे अनुभवे छे तेने शुद्धता प्रगटे छे. ने अज्ञानचेतनारूप अशुद्धताने जे
अनुभवे छे तेने अशुद्धता ज थाय छे. आ रीते ज्ञानचेतना ते मोक्षमार्ग,
ने अज्ञानचेतना ते संसारमार्ग छे.
चोथा गुणस्थानथी ज ज्ञानचेतनारूप मोक्षमार्ग प्रगट्यो छे.
ज्ञानचेतना वगर मोक्षमार्ग होय नहि. आनंदमय ज्ञानचेतनाने
परिणमावता ज्ञानी चैतन्यना प्रशमरसने पीए छे. ज्ञानचेतना
आनंदसहित होय छे. ज्ञानचेतना खीले ने आनंदनो अनुभव न थाय
एम बने नहि. रागथी जुदी पडीने शुद्धस्वभावमां एक थई–एवी
ज्ञानचेतना शुद्धपरिणतिरूप वीतरागवैभवथी सहित छे.
अरे, मनुष्यपणुं पामीने आ ज्ञानचेतना प्रगट करवानो अवसर
छे. ए वस्तुने ख्यालमां तो ले. साचुं लक्ष करीने तेनो पक्ष करतां, तेना
अभ्यासमां दक्ष थईने तेनो अनुभव थशे. पण लक्ष अने पक्ष ज जेने
खोटा छे ते शुद्धतानो अनुभव कयांथी करशे? अज्ञानी रागनो पक्ष करे
छे, –रागथी कंईक लाभ थशे एम मानीने तेनो पक्ष करे छे एटले ते
रागादि अशुद्धतारूपे ज पोताने अनुभवे छे. धर्मी पोताना
शुद्धस्वभावने अनुभवे छे; –आवो शुद्ध अनुभव ते मोक्षमार्ग छे. जे
आवा शुद्धअनुभवरूप ज्ञानचेतना वगर पोताने धर्मी माने तेने धर्मना
साचा स्वरूपनी खबर पण नथी, धर्मने के धर्मीने ते ओळखतो ज नथी.