: ૨૨ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૪૯૪
* એક ઠકાણે બાવીશ માલધારી જુવાનીયા પોતાના માલ (ગાય, ભેંસ, બકરા, ઊંટ,
વગેરે) સહિત મહી નદીના રેતીના પટમાં વિશ્રામ લેતા હતા, ત્યાં તો પાણી આવ્યું; વધવા
માંડ્યું તે જુવાનીયાઓએ બચવા માટે નજીકના ટેકરા ઉપર આશરો લીધો....પરંતુ અશરણતા
તો એ ટેકરામાંય હતી....એટલે એ ટેકરો તેમને શરણરૂપ ન થઈ શક્યો.....પાણીનું ધસમસતું
પૂર ટેકરા ઉપરથી પણ બાર જુવાનીયાને ખેંચી ગયું....ને તેમના ગામમાં એકસાથે કેટલાય
જુવાનજોધના મૃત્યુની કાણ મંડાણી. –પણ સંસારની ક્ષણભંગુરતા સામે કોનું ચલે ? –હા,
એક ઉપાય છે અને તે વીતરાગતા.તે જ જીવને શરણરૂપ થઈને શાશ્વતસિદ્ધપદમાં બિરાજમાન
કરે છે, ને ક્ષણભંગુર એવા જન્મ મરણથી ઉગારે છે.
સુરત–ભરૂચનાં પૂર, કે કોયનાનો ધરતીકંપ, કે કચ્છની વિમાન હોનારત–એ બધા
પ્રસંગોને તો દુનિયા થોડા દિવસોમાં જ ભૂલી જશે....પરંતુ સંસાર પોતાની અનિત્યતાને અને
અશરણતાને તો કદી છોડવાનો નથી, –ક્યારેક તે ધરતીકંપ દ્વારા ને ક્યારેક પ્રલયકારી
પૂરદ્વારા, ક્યારેક વિમાન અગર રેલ્વેના અકસ્માતદ્વારા ને ક્યારેક અણુબોંબના પ્રહાર દ્વારા તે
પોતાની અનિત્યતા તથા અશરણતા જગતને સ્થૂળરૂપે દેખાડે છે, –કે જેથી જગત સાવ ભૂલી
ન જાય કે આ બધું ક્ષણભંગુર છે–તે કોઈ મને શરણરૂપ નથી. હે જીવ! આ રીતે સંસારની
ક્ષણભંગુરતા અને અશરણતા ઓળખીને તું તેનાથી બચવાના એકમાત્ર અમોઘ ઉપાય તરીકે,
એ બધા સંયોગથી ભિન્ન તારા નિત્ય ચિદાનંદસ્વરૂપનું શરણ લે.
[આ જલપ્રલયના સંકટમાં સપડાયેલા માનવો તેમજ પશુઓ પ્રત્યે સહાનુભૂતિ ને
કરુણા જાગે છે. તા.૧૯ના રોજ ભાવનગરથી કલેકટરશ્રી તેમજ બીજા કેટલા આગેવાનો
સોનગઢ આવેલા, દસેક મિનિટ ગુરુદેવના પ્રવચનમાં બેઠેલા; ને ત્યારબાદ માત્ર દસેક
મિનિટમાં આ રેલસંકટમાં સહાયનિમિત્તે દસેકહજાર રૂા.નું ફંડ થયું હતુ.]
બ્ર.હ. જૈન
આદર્શ પુત્ર.......આદર્શ માતા
પુત્ર: હે માતા!! આપના જેવી આત્મહિતની માર્ગદર્શક માતા મને મળી...તે મારા ધનભાગ્ય
છે. હે માતા! તું મારી છેલ્લી માતા છો. હવે આ સંસારમાં હું બીજી માતા કરવાનો નથી
સંસારમાં ડુબેલા આત્માનો હવે મારે ઉદ્ધાર કરવો છે...હે માતા! આજે જ ચારિત્રદશા
અંગીકાર કરીને હું સમસ્ત મોહનો નાશ કરીશ ને કેવળજ્ઞાન પ્રગટ કરીશ. માટે હે
માતા! મને આજ્ઞા આપો!!
માતા: અહો પુત્ર! ધન્ય છે તારી ભાવનાને! જા. ભાઈ ખુશીથી જા અને પવિત્ર
રત્નત્રયધર્મની આરાધના કરીને અપ્રતિહતપણે કેવળજ્ઞાન પામ!!! પુત્ર ! હું પણ
તારી સાથે જ દીક્ષા લઈશ. હવે આ ભવભ્રમણથી બસ થાવ...હવે તો આ સ્ત્રીપર્યાયનો
છેદ કરીને હું પણ અલ્પકાળમાં કેવળજ્ઞાન પામીશ. [મહારાણી ચેલણા–નાટકમાંથી]