: ૨૪ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૪૯૪
ચેલણા : ભાઈ અજ્ઞાની જીવોને સાચું સુખ કદી હોતું જ નથી. આત્માનું
અતીન્દ્રિયસુખ તે જ સુખ સાચું સુખ છે. તે અતીન્દ્રિયસુખ તો જ્ઞાનીને
જ હોય છે, અજ્ઞાનીને તો તેની ગંધ પણ હોતી નથી. અધર્મી જીવોને જે
સુખ દેખાય છે તે ખરેખર સુખ નથી પણ માત્ર કલ્પના છે. અજ્ઞાનીને
પૂર્વપુણ્યના ઉદયથી બાહ્ય અનુકૂળતા હોય તો પણ ખરેખર તે દુઃખી જ
છે. ને જ્ઞાનીને કદાચિત્ પાપના ઉદયથી બહારમાં પ્રતિકૂળતા દેખાય
તોપણ તે ખરેખર સુખી છે.
અભય : માતા, પ્રતિકૂળતાને લીધે જ્ઞાનીની શ્રદ્ધા ડગી જતી નહિ હોય?
ચેલણા : નહિ ભાઈ, બિલકુલ નહીં. બહારમાં ગમે તેવી પ્રતિકૂળતા હોય તોપણ
સમકિતી ધર્માત્માના સમ્યક્શ્રદ્ધા અને સમ્યગ્જ્ઞાન જરાપણ દોષિત થતા
નથી. અરે! ત્રણલોક ખળભળી જાય તો પણ સમકિતી પોતાના
સ્વરૂપની શ્રદ્ધાથી જરાપણ ડગતા નથી.
અભય : અહો માતા, ધન્ય છે એવા સમકિતી સન્તોને! એ સુખીયા સમકિતીનો
અતીન્દ્રિય આનંદ કેવો હશે!
ચેલણા : અહો, પુત્ર અભય! એની શી વાત! જેવો સિદ્ધભગવાનનો આનંદ.....જેવો
વીતરાગી મુનિવરોનો આનંદ, એવો જ એ સમકિતીનો આનંદ છે.
સિદ્ધભગવાન જેવા આનંદનો સ્વાદ સમકિતીએ ચાખી લીધો છે.
અભય : મારી માતા! આપ પણ શુદ્ધ સમકિતી છો. આપે પણ એ મહા આનંદનો
સ્વાદ ચાખી લીધો છે. અહો, ધન્ય છે આપનું જીવન! હે માતા! એ
સમ્યગ્દર્શન માટે કેવો પ્રયત્ન હોય તે સમજાવો.
ચેલણા : તેં બહુ સારો પ્રશ્ન પૂછ્યો; સાંભળ ભાઈ! પહેલાં તો અંતરમાં આત્માની
ખૂબ જ ધગશ જાગે, અને સદ્ગુરુનો સમાગમ કરીને તત્ત્વોનો બરાબર
નિર્ણય કરે....પછી દિનરાત અંતરમાં ઊંડું. ...ઊંડું મંથન કરીને
ભેદજ્ઞાનનો અભ્યાસ કરે. વારંવાર એ ભેદજ્ઞાનનો અભ્યાસ કરતાં
કરતાં જ્યારે ઉત્કૃષ્ટ હદે આત્મસ્વભાવનો મહિમા આવે ત્યારે તેનો
નિર્વિકલ્પ–અનુભવ થાય છે, અને તે અનુભવમાં સિદ્ધ ભગવાન જેવા
આનંદનું વેદન થાય છે. પુત્ર, આવો સમ્યગ્દર્શનનો પ્રયત્ન છે; એનો
મહિમા અપાર છે.
અભય : અહો માતા! સમ્યગ્દર્શનનો મહિમા સમજાવીને આપે મહાન કૃપા કરી....