: २४ : आत्मधर्म : भादरवो : २४९४
चेलणा : भाई अज्ञानी जीवोने साचुं सुख कदी होतुं ज नथी. आत्मानुं
अतीन्द्रियसुख ते ज सुख साचुं सुख छे. ते अतीन्द्रियसुख तो ज्ञानीने
ज होय छे, अज्ञानीने तो तेनी गंध पण होती नथी. अधर्मी जीवोने जे
सुख देखाय छे ते खरेखर सुख नथी पण मात्र कल्पना छे. अज्ञानीने
पूर्वपुण्यना उदयथी बाह्य अनुकूळता होय तो पण खरेखर ते दुःखी ज
छे. ने ज्ञानीने कदाचित् पापना उदयथी बहारमां प्रतिकूळता देखाय
तोपण ते खरेखर सुखी छे.
अभय : माता, प्रतिकूळताने लीधे ज्ञानीनी श्रद्धा डगी जती नहि होय?
चेलणा : नहि भाई, बिलकुल नहीं. बहारमां गमे तेवी प्रतिकूळता होय तोपण
समकिती धर्मात्माना सम्यक्श्रद्धा अने सम्यग्ज्ञान जरापण दोषित थता
नथी. अरे! त्रणलोक खळभळी जाय तो पण समकिती पोताना
स्वरूपनी श्रद्धाथी जरापण डगता नथी.
अभय : अहो माता, धन्य छे एवा समकिती सन्तोने! ए सुखीया समकितीनो
अतीन्द्रिय आनंद केवो हशे!
चेलणा : अहो, पुत्र अभय! एनी शी वात! जेवो सिद्धभगवाननो आनंद.....जेवो
वीतरागी मुनिवरोनो आनंद, एवो ज ए समकितीनो आनंद छे.
सिद्धभगवान जेवा आनंदनो स्वाद समकितीए चाखी लीधो छे.
अभय : मारी माता! आप पण शुद्ध समकिती छो. आपे पण ए महा आनंदनो
स्वाद चाखी लीधो छे. अहो, धन्य छे आपनुं जीवन! हे माता! ए
सम्यग्दर्शन माटे केवो प्रयत्न होय ते समजावो.
चेलणा : तें बहु सारो प्रश्न पूछ्यो; सांभळ भाई! पहेलां तो अंतरमां आत्मानी
खूब ज धगश जागे, अने सद्गुरुनो समागम करीने तत्त्वोनो बराबर
निर्णय करे....पछी दिनरात अंतरमां ऊंडुं. ...ऊंडुं मंथन करीने
भेदज्ञाननो अभ्यास करे. वारंवार ए भेदज्ञाननो अभ्यास करतां
करतां ज्यारे उत्कृष्ट हदे आत्मस्वभावनो महिमा आवे त्यारे तेनो
निर्विकल्प–अनुभव थाय छे, अने ते अनुभवमां सिद्ध भगवान जेवा
आनंदनुं वेदन थाय छे. पुत्र, आवो सम्यग्दर्शननो प्रयत्न छे; एनो
महिमा अपार छे.
अभय : अहो माता! सम्यग्दर्शननो महिमा समजावीने आपे महान कृपा करी....