तेने माटे तलवार शुं कामनी ? तेम ‘चेतना’ तो बधा जीवोमां छे, पण चेतनाने
अंतर्मुख करीने मोहने मारे तेनी चेतना साची; धर्मात्माए ज्ञानचेतनारूपी तलवारवडे
मोहने छेदी नांख्यो छे, ज्ञान अने रागने जुदा करी नांख्या छे. आ रीते भिन्न चैतन्यने
चेते ते साची चेतना छे. जेम ‘मारे तेनी तलवार’ तेम ‘चेते तेनी चेतना’.
कहे छे के–आ अति दीर्ध संसारमां जिनेश्वरदेवनो उपदेश महा भाग्यथी मळे छे; तीक्ष्ण
असिधारा समान ते जिनोपदेश पामीने शुं करवुं? के पुरुषार्थ करवो. भगवाननो
उपदेश स्वसन्मुख पुरुषार्थनो छे. जेम शूरवीर पुरुष तीक्ष्ण तलवारवडे दुश्मनने
क्षणमात्रमां छेदी नांखे छे, तेम भगवानना उपदेशरूप तीक्ष्णधारवाळी तलवार पामीने
शूरवीर एवो मुमुक्षु जीव अंतर्मुख पुरुषार्थवडे मोहादि शत्रुने क्षणमात्रमां छेदी नांखे
छे. भाई, तारा हाथमां जिनोपदेशरूप अत्यंत तीक्ष्ण तलवार आवी, तो हवे शूरवीर
थईने शुद्धोपयोगना बळवडे ते तलवारने झींकीने मोहने हणी नांख. समयसारमां पण
प्रज्ञाछीणी द्वारा ज्ञान अने रागनी एकताने छेदी नांखवानो उपदेश छे. आ रीते
जिनवाणी मोहक्षयनो पुरुषार्थ करावे छे.