पोताना आत्मानुं शुद्धस्वरूप लक्षमां आवे छे. शुद्धात्माने लक्षमां लीधा वगर सिद्धनुं
ध्यान थतुं नथी. सिद्ध जेवो थईने सिद्धनुं ध्यान थाय छे. सिद्ध जेवा शुद्धस्वरूपनुं
ध्यान करतां करतां अंदरथी निर्मळ निर्मळ पर्यायो नीकळवा ज मांडे छे, ने आत्मा
पोते सिद्ध थई जाय छे. ‘
मोटा अनंता महेमानोने बोलावीने ज्ञानमां बिराजमान कर्यां. ते ज्ञान हवे रागवाळुं
न रही शके; जे ज्ञानमां अनंत सिद्धने बेसाड्या ते ज्ञान तो शुद्धात्मस्वभाव तरफ
ढळीने निर्विकल्प थई जाय; एवा अतीन्द्रिय ज्ञान ने अतीन्द्रिय आनंद सहितनुं आ
अपूर्व मंगलाचरण छे.
प्रगट करीने हुं मारा आत्मामां सर्वे सिद्धभगवंतोने स्थापुं छुं. अनादिथी विभावमां
हतो तेने दूर करीने, स्वभावभाव प्रगट करुं छुं. विभावथी जुदो ने सिद्धनी स्थापनारूप
आ आराधकभाव ते समयसारनुं अपूर्व मंगळ छे.
अज्ञानीने सिद्धनी के सिद्ध जेवा पोताना शुद्ध स्वरूपनी खबर नथी, तेथी तेने आवी
भावस्तुति होती नथी.
होय तेने शुद्धद्रष्टिना बळे काढी नांखुं छुं ने सिद्ध जेवा शुद्धस्वरूपे मारा आत्माने
ध्यावुं छुं. आ रीते पोताना आत्माने सिद्धपणे स्थापीने, सिद्ध समान पोताना शुद्ध
आत्माना चिंतनथी भव्यजीव पोते सिद्ध थई जाय छे. जेणे पोताना आत्मामां
सिद्धने वसाव्या ते सिद्धपदनो साधक थयो, ‘सिद्धसमान सदा पद मेरो’ एवो
अनुभव करवो ते वीर थईने