: आसो : २४९८ आत्मधर्म : ५ :
समयसारनो महिमा करतां गुरुदेव कहे छे के हे
भव्य! तुं अपूर्व भावे समयसार सांभळजे शुद्धात्मानो
अनुभव करनारा संतोना हृदयमांथी नीकळेलुं आ
शास्त्र शुद्धात्मानो अनुभव करावीने भवनो नाश
करावनारुं छे....आत्माना अशरीरीभावने
दर्शावनारुं आ शास्त्र छे. हे श्रोता! तुं सावधान
थईने (एटले के भावश्रुतने अंतरमां एकाग्र करीने)
सांभळ....तेथी तारो मोह नष्ट थई जशे, ने तुं
परमात्मा थई जईश. आ शास्त्रनी कथनीमांथी
धर्मात्मा शुद्धआत्माने प्राप्त करी ल्ये छे. शुद्धआत्मानो
अनुभव कराववो ते आ शास्त्रनुं तात्पर्य छे. आवा
शुद्धात्माने ध्येयरूप स्थापीने तेने नमस्काररूप महा
मंगळ–स्तंभ रोप्या छे.
आ मांगळिकमां साध्य ने साधक बंने भाव समाई जाय छे. समयसाररूप जे
शुद्धआत्मा ते साध्य छे, अने तेने नमस्काररूप साधकभाव छे, अथवा स्वानुभूति ते
साधकभाव छे. आवी साधक–साध्यनी संधिपूर्वक मोक्षना माणेकस्थंभ रोपीने आ
समयसार (१६ मी वखत) शरू थाय छे.
• • •
आ समयसारमां दर्शावेलो जे शुद्ध ज्ञायकभाव, तेना घोलन वडे आत्मानी
परिणति अत्यंत शुद्ध थशे. वच्चे विकल्प आवे तेना उपर के वाणी उपर लक्ष राखीश
नहि, पण तेना वाच्चरूप जे ज्ञायकभाव–तेना उपर लक्ष राखजे,–ते तरफ ज्ञानने
एकाग्र करजे. रागनो उत्साह राखीश मा, ज्ञायकस्वभावनो ज उत्साह राखजे.
ज्ञायकभावना प्रेमथी तने परम सुख थशे,–एम आशीर्वादपूर्वक समयसार संभळावे छे.
केवळज्ञान अने भावश्रुतज्ञान बंनेनी एक जात छे. जेवा आत्माने केवळज्ञान
देखे छे तेवा ज आत्माने स्वसंवेदनप्रत्यक्षवडे श्रुतज्ञान पण देखे छे. श्रुतज्ञाननी पण
ताकात महान छे; श्रुतज्ञान पण रागना अवलंबन वगरनुं छे. श्रुतज्ञानरूप
साधकपर्याय पण अंतरमां पोताना पूर्ण ध्येयने पकडीने तेने अवलंबनारी छे.
श्रुतज्ञाननी आंख एवडी मोटी छे के परमात्मा जेवा आखा शुद्धआत्माने ते देखी ल्ये
छे. ते श्रुतज्ञान पण केवळज्ञान जेवुं ज निःशंक छे. अहा, श्रुतज्ञानी–साधक पण
केवळज्ञानी–परमात्मानी पंक्तिमां बेसनारा छे.