: कारतक : २४९प आत्मधर्म : प :
समयसारनो
महा प्रसाद
*
पू. गुरुदेव समयसारना प्रवचनमां शुद्धात्माना
अनुभवरूप मधुर प्रसाद रोजरोज पीरसे छे ने
मुमुक्षुजीवोनी रुचिने पुष्ट करीने अनुभव प्रत्ये उल्लसावे
छे. तेमांथी थोडुंक अहीं आपीए छीए; आ तो
पंचपरमेष्ठीनो ‘प्रसाद’ छे...पेट भरीने जमवा माटे तो
ज्यां रसोई रंधाती होय त्यां पहोंचवुं जोईए.
* अपूर्व श्रवण (गाथा ४–प) *
पोताना शुद्धआत्मस्वभाव तरफ वलण करवुं–ते जिनभगवाननो उपदेश छे; ने
ए रीते पोताना शुद्धआत्मस्वभाव तरफ वलण करवुं–ते जिनोपदेशनुं भावश्रवण छे.
आवुं भावश्रवण जीवे पूर्वे कदी कर्युं नथी; तेथी कहे छे के हे जीव! पूर्वे नहि सांभळेली
एवी अपूर्व आ वात छे, माटे तुं पण पूर्वे नहि करेला एवा अपूर्व भावे सांभळजे.
पूर्वे अनंतकाळमां जे अनुभव्युं छे तेनाथी जुदी जातनी आ वात छे. तो
श्रवणमां पण अपूर्वता लावजे–तो ज वाचक–वाच्यनी संधि थशे.
* “छठ्ठीना लेख” (गा. ६) *
* साधकनी पर्यायमां अंशे शुद्धता थई छे. ते शुद्धता द्वारा शुद्धद्रव्य प्रतीतमां –
अनुभवमां आव्युं छे.
* शुद्धद्रव्यने अनुभवमां लईने तेने परद्रव्यना भावोथी भिन्नपणे उपास्युं–त्यारे
ते आत्मा ‘शुद्ध’ थयो. (भिन्नपणे उपासवामां आवतो शुद्ध कहेवाय छे.)
* द्रव्यस्वभावे तो शुद्ध हतो...ते ‘शुद्ध’ ने उपासीने पर्यायसहित ते आत्मा शुद्ध थयो.