: १६ : आत्मधर्म मागशर : २४९प
आव्यो, अंतर्मुख थईने तेनी ओळखाण ने श्रद्धा करी, तेने माटे चेतनराजा मोक्षनो
हुकम करे छे के आने सिद्धपदवी आपो. राजाने बराबर ओळखीने तेनी सेवा करे छे,
तेम चैतन्यस्वरूप जीवराजाने बराबर ओळखवो जोईए; ओळखीने तेनो अनुभव
करतां जरूर मोक्षदशा प्रगटे छे.
जेणे आत्मानुं कल्याण करवुं होय, सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्र वडे सिद्धि प्राप्त
करवी होय तेणे कोनी सेवा करवी ते वात समजावे छे. जेने जे प्रिय होय ते तेनी सेवा
करे; अने पोते जेनी सेवा करे छे तेना जेवो थवा मांगे छे. तो अहीं जेणे शुद्धता प्राप्त
करवी होय तेणे शुद्ध एवो पोतानो आत्मा जाणीने तेनी सेवा करवी. सेवा करवी एटले
शुं? के तेनुं स्वरूप बराबर ओळखीने श्रद्धा करे के ‘आवो ज्ञानस्वरूपे अनुभवमां
आवतो आत्मा ज हुं छुं,’ एम श्रद्धा करीने तेने ज अनुसरे–तेमां ज एकाग्रता करे;
रागने न अनुसरे, तेना सेवनमां किंचित हित न माने; तेनाथी ज्ञानस्वरूपनी भिन्नता
जाणीने ज्ञानने ज सेवे. ज्ञाननी अनुभूतिस्वरूप ज हुं छुं. आम अनुभूतिस्वरूप
भगवान आत्माने सेवतां तेनी प्राप्ति थाय छे, सिद्धि थाय छे.–मोक्षने माटे आ उपाय
छे, बीजा उपाये मोक्ष नथी.
मोक्षार्थी जीवे शुं करवुं?
प्रथम तो, जेनी सेवा करवाथी मोक्ष थाय छे ते शुद्ध आत्मानुं स्वरूप सर्व
प्रकारनां लक्षणवडे बराबर ओळखवुं. ते ओळखाण कई रीते थाय? के सीधा स्वालंबी
ज्ञानवडे साची ओळखाण थाय. पोताना स्वभावनी जातनो जे पोतानो ज्ञानअंश, ते
ज्ञानवडे आत्मा स्वसंवेदनमां आवे छे. रागादि भावो ते जुदी जातना छे, चैतन्यनी
जातना ते नथी, एटले ते रागादिना अनुभव द्वारा आत्माना स्वभावनो अनुभव
थतो नथी, ओळखाण थती नथी.
माटे ज्ञानदशाने अंतर्मुख करीने सीधुं ज्ञाननुं वेदन करतां ते स्वसंवेदनमां
आत्मा जणाय छे; ने एवा अंतर्मुख ज्ञानसहित तेनी साची श्रद्धा थाय छे के ‘आ जे
ज्ञानवेदनमां आव्यो ते ज हुं छुं.’ आवा श्रद्धा–ज्ञान करीने पछी ते आत्मानुं ज सेवन
करवाथी मुक्ति थाय छे. जे स्वरूप जाण्युं तेमां ठर्यो; पण जेणे पोतानुं स्वरूप जाण्युं
नथी, ते जाण्या वगर ठरशे शेमां? शुद्धआत्मस्वरूप जे १४–१प गाथामां बताव्युं, ते
शुद्धात्माना सेवनमां सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्र त्रणे आवी जाय छे, एटले सम्यग्दर्शन–
ज्ञान–चारित्रनुं सेवन कहो के एक शुद्धआत्मानुं सेवन कहो, ते मोक्षनो उपाय छे. माटे हे
भव्य जीवो! तमे तेनुं सेवन करो.